Διεθνές Τουρνουά Τζούντο "ILIADIS CUP"

Ο Οργανισμός Πολιτισμού και Αθλητισμού Δήμου Νέας Προποντίδας

η Ελληνική Ομοσπονδία Τζούντο

και ο Αθλητικός Σύλλογος Αμυνταίου "Φίλιππος"

συνδιοργανώνουν το Διεθνές Τουρνουά Τζούντο "ILIADIS CUP"

στις κατηγορίες Νέων Ανδρών – Νέων Γυναικών

στο Κλειστό Γυμναστήριο Ν. Καλλικράτειας

από 6 έως 12 Απριλίου 2012.

Στο διεθνές τουρνουά θα συμμετέχουν αθλητές παγκοσμίου επιπέδου από πολλές χώρες.

Πρόγραμμα:

06/04/2012: Άφιξη αποστολών

07-08/04/2012: Αγώνες από τις 10:00 έως 20:00

09-12/04/2012: Προπονητικό κάμπ

Είσοδος ελεύθερη.

Πυρρίχιος

*Πυρρίχη (η). Χορευτικό αγώνισμα με στρατιωτικό χαρακτήρα. Ήταν ένοπλος (ενόπλιος) χορός, γνωστός με το όνομα πυρρίχιος και αποτελούσε ένα είδος ενόπλιου πολεμικού χορού. Χορευόταν από παιδιά, έφηβους και άνδρες, αλλά και από γυναίκες (βλ. πιο κάτω).

Κατά την εκτέλεση του ενόπλιου Χορού Οι χορευτές, κρατώντας ασπίδα και δόρυ και φορώντας περικεφαλαία, μιμούνταν τις Κινήσεις των στρατιωτών σε ώρα μάχης. 0 χορός διακρινόταν για τη ζωηρότητα των κινήσεων και τις παράδοξες περιστροφές του σώματος.

Για τη γέννηση της πυρρίχης υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Μία αναφέρει πως ήταν απομίμηση του χορού της Παλλάδας Αθηνάς, η οποία μόλις γεννήθηκε πάνοπλη απ’ το κεφάλι του Δία, έσειε την ασπίδα και το δόρυ χορεύοντας έναν ενόπλιο χορό, ή πως γινόταν σε ανάμνηση του Χορού της Αθηνάς μετά τη νίκη της κατά των Γιγάντων. Άλλη εκδοχή λέει πως η πυρρίχη πρωτογεννήθηκε κατά την πολιορκία της Τροίας και εκτελέστηκε για Πρώτη φορά κοντά στη φωτιά, που είχαν ανάψει σι Έλληνες για να κάψουν τον νεκρό Πάτροκλο. Τρίτη εκδοχή αναφέρει πως πρωτοχορεύτηκε απ’ τους Δωριείς στην Κρήτη, ενώ άλλη Θέλει την καταγωγή του ενόπλιου χορού λακωνική. Αναφέρεται ακόμη πως τον πυρρίχιο πρωτοχόρεψε ο Νεοπτόλεμος, ήρωας της Τροίας και γιος του Αχιλλέα, απ’ τη χαρά του που σκότωσε τον Ευρύπυλο, γιο του Τήλεφου. Επειδή δε ο Νεοπτόλεμος ονομαζόταν και Πύρρος (απ’ το θηλυκό όνομα Πύρρα, που είχε ο πατέρας του όταν κρυβόταν ντυμένος σαν γυναίκα στα ανάκτορα του Λυκομήδη), λέγεται Πως ο χορός του ονομάστηκε πυρρίχιος απ’ το όνομα αυτό (‘’... ικανόν ηγούμαι τόν Νεοπτόλεμον, Άχιλλέως μέν παίδα όντα, πάνυ δέ διαπρεψιαντα έν τή ορχηστρική καί είδος τό κάλλιστον αυτή προστεθεικότα, Πυρρίχιον άπ’ αυτού Κεκλημένον... ‘’, Λουκιανός, Περί ορχήσεως, 9 ή 273). Κατά τον Αριστόξενο (Αθήν. 1Δ 63Οι) η πυρρίχη Πήρε το όνομά της από τον, λακωνικής καταγωγής, Πύρριχο: «Αριστόξενος δέ φησι τήν πυρρίχην άπό Πυρρίχου Λάκωνος τό γένος τήν προσηγορίαν λαβείν· λακωνικόν δ είναι μέχρι καί νυν όνομα τόν Πύρριχον». Υποστηρίζεται πως το όνομα «πυρρίχη» προέρχεται από το πυροειδές χρώμα του χαλκού, με Το οποίο οπλίζονταν οι χορευτές («πυρριχίζειν· τήν ενόπλιον όρχησιν καί σύντονον πυρρίχην έλεγον· οί μέν άπό Πυρρίχου τού Κρητός·οί δέ από τού διάπυρον είναι· οί δέ άπό Πύρρου τού Αχιλλέως», Ησύχιος). Αναφορά στις παραπάνω εκδοχές κάνει και ο Ευστάθιος (Ιλ. Ι. 771,49- Ν. 957,46-Π. 1078, 19 και 0δ. Λ. 1697, 5).

Ως δημιουργοί της πυρρίχης αναφέρονται και οι Κουρήτες, οι Διόσκουροι και οι Αμαζόνες.

0 Αθήναιος (1Δ, 631α) αναφέρει πως στην εποχή του η πυρρίχη υπήρχε μόνο στους Λακεδαιμονίους σαν προγύμνασμα του πολέμου (τη μάθαιναν από πέντε ετών), ενώ στους άλλους Ελληνες είχε σταματήσει, επειδή είχαν σταματήσει και οι πόλεμοι: «ή δέ πυρρίχη παρά μέν τοις άλλοις Έλλησιν ούκ έτι παραμένει· καί εκλιπούσης δέ αυτής συμβέβηκε τούς πολέμους καταλυθήναι. παρά μόνοις δέ Λακεδαιμονίοις διαμένει προ γύμνασμα ούσα τού Πολέμου· έκμανθάνουσί τε πάντες έν τή Σπάρτη άπό πέντε έτών πυρριχίζειν» Συμπληρώνει δε (ο Αθήναιος) πως στις μέρες του η πυρρίχη χορευόταν σαν διονυσιακός χορός, ήταν επιεικέστερη της αρχαίας και χορευόταν με θύρσους αντί για δόρατα: «ή δέ καθ’ ημάς πυρρίχη διονυσιακή τις είναι δοκεί, έπιεικεστέρα ούσα τής αρχαίας. έχουσι γάρ σί ορχούμενοι θύρσους άντί δοράτων... » Η πυρρίχη είχε και το όνομα «χειρονομία» (‘’... καλείται δέ η πυρρίχη καί χειρονομία», Αθήν. όπως Πριν).

Ο ανδρικός πυρρίχιος εμφανίζεται στην αγγειογραφία (τελευταίο τέταρτο 6ου αι. π.Χ. έως τα μέσα του 5ου αι. π.Χ.) άλλοτε ως ατομικός (ένας χορευτής) και άλλοτε ως ομαδικός (δύο ή περισσότεροι χορευτές). Στην ατομική εκτέλεση ο χορευτής μιμείται μάχη εναντίον ενός αντιπάλου. Τα κύρια χαρακτηριστικά είναι: α) η παρουσία αυλητή (μουσική), β) η γυμνότητα των χορευτών, γ) ο οπλισμός (δόρυ και ασπίδα, όπως και ο οπλισμός της θεάς Αθηνάς), δ) ο έντονος χορός και ε) ο αριθμός των χορευτών.

Αναφέρθηκε πιο πριν πως μία απ’ τις εκδοχές γέννησης της πυρρίχης είναι ότι αυτή αποτελεί απομίμηση του χορού της Παλλάδας Αθηνάς, η οποία χόρεψε πάνοπλη αμέσως μετά τι γέννησή της απ’ το κεφάλι του Δία, ή πως καθιερώθηκε σε ανάμνηση του χορού της θεάς μετά τη νίκη της εναντίον των Γιγάντων. Οι αγγειογράφοι επηρεασμένοι απ’ τις πληροφορίες των διαφόρων συγγραφέων της εποχής τους ή και παλαιότερων (π.χ. Ομηρικός Ύμνος στην Αθηνά — 6ος (;) αι. π.Χ.- Κρατύλος του Πλάτωνα — 4ος αι. π.Χ.- Θεών Διάλογοι του Λουκιανού — 2ος αι. π.Χ.), όπου περιγράφεται η σκηνή της γέννησης της θεάς Αθηνάς ένοπλης, απεικόνιζαν αυτή τη σκηνή (από το β’ τέταρτο του 6ου π.Χ. αι. και μετά) σε πολλές παραλλαγές, παρουσιάζοντας τις τέσσερις φάσεις του γεγονότος: α) την «προ- γέννηση» (ο Δίας κάθεται και οι δύο Ειλείθυιες δίπλα του τον ανακουφίζουν απ’ τους πόνους της γέννας στο κεφάλι), β) την «κύρια σκηνή της γέννησης» (η θεά πετιέται πάνοπλη και χορεύει τον πυρρίχιο κρατώντας ασπίδα και δόρυ), γ) τη «μετά τη γέννηση» (η θεά στηρίζεται στα γόνατα του πατέρα της), δ) τη φάση «η θεά έφηβος» (η θεά μπροστά στον Δία και στους υπόλοιπους παριστάμενους θεούς). 0 πυρρίχιος που εκτελεί η θεά Αθηνά είναι χορός νίκης, που συμβολίζει τον αγώνα και τη δικαίωση απέναντι στα επί γεια, ακόμη και στο ίδιο το γεγονός της γέννησης.

Αλλά, πλην της θεάς Αθηνάς, τον πυρρίχιο χόρευαν και οι θνητές γυναίκες, όπως τούτο βεβαιώνεται από την αρχαία ελληνική αγγειογραφία του 5ου αι. π.Χ. Οι παραστάσεις του γυναικείου πυρρίχιου στην αγγειογραφία είναι λιγότερες από εκείνες του ανδρικού πυρρίχιου και εμφανίζονται αργότερα από τις αντίστοιχες των ανδρών (μέσα του 5ου αι. π.Χ.). Σ’ αυτές εικονίζονται: 1) Μία πυρριχίστρια. 2) Πυρριχίστρια και αυλητρίδα. 3) Πυρριχίστρια ή πυρριχίστριες, αυλητρίδα και άνδρες παρατηρητές σε κλειστό χώρο. 4) Πυρριχίστρια και αυλητρίδα ανάμεσα σε άλλες χορεύτριες, σε αίθουσα χορού. 5) Πυρριχίστρια σε συμπόσιο. 6) Πυρριχίστρια σε ιερό της Αρτεμης. Βασικός οπλισμός τους: κράνος ασπίδα - δόρυ. Σε όλες τις παραστάσεις οι χορεύτριες, μιμούμενες κάποιες κινήσεις και στάσεις, αναπαριστούν μια μάχη σε διάφορες χρονικές στιγμές. Η εισαγωγή της πυρρίχης στην Αθήνα, ως αγωνίσματος των Παναθηναίων (βλ. Παναθήναια), Πιθανόν και των «εν Άστει Διονυσίων», έγινε από τη Σπάρτη τον 6ο αι. π.Χ. Χορευόταν από παιδιά, έφηβους και άνδρες με τη συνοδεία μουσικής. ‘Ηταν μεγαλοπρεπής και εντυπωσιακός χορός και είχε παιδευτικό χαρακτήρα.

*Από το υπέροχο βιβλίο του Λάμπρου Σ. Βρεττού ‘’Λεξικό Τελετών, Εορτών και Αγώνων των Αρχαίων Ελλήνων’’

Κρήτη-Πόντος, Ιστορία-Λαογραφία

Ανάμεσα στους Πόντιους και τους Κρήτες υπάρχει ομολογουμένως μια ευδιάκριτη ομοιότητα στον χαρακτήρα, στη φιλοξενία, στη γλώσσα, στη λύρα, στο τραγούδι και στο χορό τους, παρόλου ότι τους χώριζαν άλλοτε μακρυνές θάλασσες και μεγάλες στεριές.

Δημιουργείται, λοιπόν, εύλογα το ερώτημα, αν υπήρχαν κοινές ρίζες στην καταγωγή και στην προέλευσή τους. Η αφετηρία των σχέσεων Κρητών και Ποντίων ανάγεται στη ναυτική εκστρατεία του Νικηφόρου Φωκά, στην Κρήτη στα 960, 961 για την εκδίωξη των Σαρακηνών Αράβων από τη μεγαλόνησο. Μετά την επιτυχή επέμβαση του Φωκά επακολούθησε μια μεγάλη μεταναστευτική κίνηση Ποντιακού πληθυσμού στην Κρήτη με σκοπό να επανδρωθεί η Κρήτη με χριστιανικό πληθυσμό ύστερα από τον εξισλαμισμό που επέβαλαν στο νησί οι κατακτητές Σαρακηνοί. Η προσπάθεια αυτή των βυζαντινών κράτησε 8-10 χρόνια. Τότε και ο ιεραπόστολος ο Νίκων ο μετανοείτε με την συμπαράσταση του Τραπεζούντιου Αθανασίου Αθωνίτη προσπαθεί να επαναφέρει στον χριστιανισμό εκείνους που προσηλυτίστηκαν με βία στον Ισλαμισμό. Ο επικοισμός της Κρήτης από τον Πόντο του Νικηφόρου Φωκά είναι η απαρχή μιας μακρόχρονης προσπάθειας που συνεχίστηκε αδιάλειπτα και στα μετέπειτα χρόνια. ¸τσι στα 1183 επί Ισαάκ Αγγέλου έγιναν και άλλοι επικοισμοί από τον Πόντο και την Μ. Ασία καθώς και επί της Ενετοκρατίας στα 1580, αλλά και μετά την ¢λωση της Τραπεζούντας στα 1461 από αστικό πληθυσμό ιδιαίτερα. Επίσης μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης και Τραπεζούντας η Κρήτη δέχτηκε πολλούς πρόσφυγες ευγενείς και αριστοκράτες που κατέφυγαν εκεί για να σωθούν. Ετσι από το γένος των Φωκάδων, που κατάγονταν από τα μέρη του Πόντου, προήλθε το γένος των Καλλέργηδων, ακόμη ο Λουκάς Λιτίνος, ο Ευστάθιος Χορτάτζης, ο γενάρχης των Χορτάτζηδων – ο Κορνάρος, ο Βλαστός, ο Σκορδίλης, ο Γαβαλάς, ο Μελισσηνός, ο Αργυρόπουλος και πολλοί άλλοι. Επίσης ο μεγάλος λόγιος και φιλόσοφος Γεώργιος Τραπεζούντιος, που γεννήθηκε στο Χάνδακα (Ηράκλειο) από γονείς μετανάστες του Πόντου συνέβαλε στη σύσφιξη των σχέσεων Ποντίων – Κρητών και υποστήριξε την πολιτική των βυζαντινών αυτοκρατόρων να ενισχυθεί η Κρήτη με Ελληνες αποίκους του Πόντου και της Μ. Ασίας. Αλλά και στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 έχουμε αποδείξεις σχέσεων και επικοινωνίας Πόντου – Κρήτης. Ο ποντιακής καταγωγής αγωνιστής του ‘21 Αλέξανδρος Μαυροθαλασσίτης πολεμάει με τα 120 παληκάρια του στην Κρήτη μαζί με κρητικούς πολεμάρχες και θυσιάζεται στο βωμό της ελευθερίας της Κρήτης. Επίσης ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο αρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης από την υψηλή της Τραπεζούντος στέλνει στην Κρήτη τον επιστήθιο φίλο και γραμματέα του Μιχαήλ Αφεντούλη να οργανώσει την επανάσταση. Ο Αφεντούλης κατέβηκε στην Κρήτη, όπως βρέθηκε μπροστά στις διαμάχες των Κρητών καπεταναίων και απέτυχε στις προσπάθειές του. Στα νεώτερα χρόνια, στον καιρό της ανταλλαγής των πληθυσμών στα 1923, πολλοί πόντιοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στη φιλόξενη Κρήτη και έμειναν εκεί οριστικά κι έγιναν κι αυτοί Κρητικοί. Ομως στοιχεία κοινής προέλευσης και ανάμειξης Κρητών και Ποντίων δεν βρίσκει κανείς μόνο στους κατά καιρούς εποικισμούς στη βυζαντινή εποχή και στους μετέπειτα χρόνους. Από την μελέτη της Ιστορίας της Κρήτης, της Λαογραφίας της γλώσσας και της κρητικής ποίησης βρίσκει πολλά άλλα στοιχεία που φανερώνουν τις κοινές ρίζες των σημερινών κρητικών και Ποντίων. Πρώτα πρώτα τα πολλά τοπωνύμια, ενδεικτικά αναφέρουμε χωριά της Κρήτης – ιδιαίτερα της Ανατολικής Κρήτης – που είναι καθαρά Ποντιακά. Π.χ. Τραπεζούντα, Αρμένος, Βαρβάρα Τσακώνη, Μαρουλά, Αττιπάς, Αργυρούπολη, Σκορδίλη, Λιθίνες, Μεσαρέα ή Μεσαράς και άλλα. Είναι γνωστό στην Ιστορία ότι ο Τραπεζούντιος Αβράμιος Αρμίητος στα 1414 υπέβαλε αίτηση στην Ενετική Σύγκλητο και ζητούσε να εγκατασταθούν 880 οικογένειες από την Τραπεζούντα του Πόντου στην Κρήτη. Η αίτηση αυτή έγινε αποδεκτή και έτσι χτίστηκε η Τραπεζούντα της Κρήτης κοντά στη Σητεία. Αυτή η Τραπεζούντα καταστράφηκε ολοσχερώς από τις πειρατικές επιδρομές του Σαρακηνού Χαϊρεστίν Μπαρμπαρόσα του 1583. Στα ερείπιά της βρέθηκε παράσταση του μονοκέφαλου αετού των Κομνηνών της Τραπεζούντας. Στα 1648 η Τραπεζούντα της Κρήτης ξανά ερημώθηκε και σήμερα μόνο ερείπια και χαλάσματα βρίσκονται. Ο κρητικός ιστορικός Νικόλαος Παπαδάκης στο λεύκωμά του «6η Σητεία» αναφέρει ότι πολλοί οικισμοί της επαρχίας Σητείας προήλθαν απο εποικισμούς που έγιναν στα βυζαντινά χρόνια απο τις μακρινές περιοχές του Πόντου, και ακόμη ότι ο πατέρας του Βιντζέντζου Κορνάρου του ποιητή του Ερωτόκριτου, καταγόταν απο την Τραπεζούντα της Κρήτης.

Αλλά και γλωσσικά στοιχεία μαρτυρούν τις κοινές ρίζες Πόντου και Κρήτης. Ο πασίγνωστος Ερωτόκριτος του Κορνάρου έχει πλήθος λέξεων και εκφράσεων που είναι ή μοιάζουν με τις ποντιακές, άγνωστες σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικές λέξεις όπως: κομπώνω, καματερόν, ενέγκασα, αντζίν, γενεά, κοχλιδ(ιν), οξύδ(ιν), Γούλα, αφουγκρούμαι, χάλκωμαν, λιγώνω, αναματίζω, κινθέα, σύντεκνος, δεξαμενές, κούτσα, αρμεγάδιν, πρωτόγαλαν, εξιάζω, φουμίζω, ερεχκούμαι και πάρα πολλές άλλες.Αλλά οι κοινές ρίζες βρίσκονται και στη δημοτική ποίηση. Το ποντιακό δίστιχο και η κρητική μαντινάδα έχουν πολλά κοινά σημεία και προπαντός τον δεκαπεντασύλλαβο και την ομοιοκαταληξία. Ο καθηγητής της λαογραφίας κ. Ρωμαίος σημειώνει στην Κρήτη και στην Κύπρο τα ακριτικά τραγούδια του Πόντου τραγουδιόταν πολύ και επηρέασαν άμεσα τα κρητικά τραγούδια, που θυμίζουν παλιές ηρωικές εποχές των ακριτών του Πόντου. Επίσης το κοινό μουσικό όργανο, η λύρα, που παρουσιάζεται μοναδικά στον Πόντο και στην Κρήτη, δείχνει ανεπιφύλακτα πως οι δύο αυτοί λαοί έχουν ίδιες ρίζες. Αλλά και οι χοροί με την ανδροπρεπή εμφάνιση με τον γοργό ρυθμό, με την αρχαιοπρεπή όψη, καθώς και η ενδυμασία με τη λιτή γραμμή και τα πολεμικά εξαρτήματα της στολής του ζίπκαλη ή του τελίνκαλη, δείχνουν έντονα τις σχέσεις κρητών και ποντίων. Πέρα όμως απο τα εξωτερικά, θα έλεγε κανείς, γνωρίσματα υπάρχουν κοινά, στοιχεία στον χαρακτήρα των ποντίων και των κρητών στους τρόπους ζωής, στην οικογενειακή και κοινωνική παρουσία τους, στις αντιλήψεις γενικά της ζωής. Ετσι λόγου χάρη, υπάρχει ομοιότητα στο ευέξαπτο του χαρακτήρα τους, στον εγωισμό, στον αυθορμητισμό και στην ευθύτητά τους, αλλά και στη φιλοξενία, στον αλτρουισμό, στην φιλία και στην προσήλωση στις παραδόσεις, στα ήθη και έθιμά τους. Συμπερασματικά όλα αυτά, ιστορικοί δεσμοί, οι εποικισμοί στην Κρήτη, τα τοπωνύμια, η γλώσσα, τα δημώδη άσματα, οι χοροί, η λύρα, οι όμοιοι χαρακτήρες, αναμφισβήτητα μαρτυρούν τις κοινές ρίζες κρητών και ποντίων.

Νίκος Λαπαρίδης

Αρχαία Τραπεζούντα-Αρκαδία

Η Τραπεζούντα ήταν αρχαία κώμη της Παρρασίας, περιοχής της Αρχαίας Αρκαδίας. Βρισκόταν στο λεκανοπέδιο της Μεγαλόπολης, στην αριστερή όχθη του ποταμού Αλφειού και στους ανατολικούς πρόποδες του Λυκαίου όρους. Εκεί κοντά σήμερα ευρίσκονται τα χωριά Κυπαρίσσια και Μαυριά. Ο Παυσανίας στα Αρκαδικά του, στην 21η διαδρομή Γόρτυνος - Μεγαλοπόλεως, Η κεφ 29, παρ. 1, λέει: «Αφού διαβούμε τον ποταμό Αλφειό φθάνουμε στη χώρα η οποία ονομάζεται Τραπεζουντία, όπου υπάρχουν τα ερείπια της Τραπεζούντος. Από την Τραπεζούντα, όταν κατεβούμε πάλι αριστερά προς τον Αλφειό, όχι μακριά από τον ποταμό, συναντούμε την τοποθεσία που λέγεται Βάθος. Εκεί κάθε τρία χρόνια τελούν εορτή προς τιμήν των μεγάλων θεενών. Υπάρχει εκεί και μία πηγή η οποία ονομάζεται Ολυμπιάς, της οποίας το νερό τρέχει τον ένα χρόνο και τον άλλο στερεύει. Πλησίον της πηγής βγαίνει φωτιά από τη γή. Οι Αρκάδες λένε ότι σ' αυτό το μέρος έγινε η μάχη των γιγάντων και όχι στην Παλλήνη της Θράκης. Εδώ προσφέρουν θυσίες στις θύελλες και στις βροντές.» Η αρχαία τοποθεσία Βάθος πρέπει να ήταν η σημερινή περιοχή ανατολικά του χωριού Κυπαρίσσια και γύρω από το λεγόμενο "Ηφαίστειο", από το οποίο έβγαινε καπνός από την καύση γαιαερίων και λιγνίτη, μέχρι πριν λίγα χρόνια, που έγινε εκεί λιγνιτωρυχείο, έως την εκκλησία Αγία Σωτήρα, όπου πεντακόσια μέτρα Βορειοδυτικά προς το χωριό Μαυριά, υπάρχει μέχρι και σήμερα πηγή η οποία τρέχει για ένα χρόνο και γιά ένα χρόνο στερεύει. Η πηγή αυτή σήμερα λέγεται "παλιόμυλος" και μέχρι πριν λίγα χρόνια κινούσε νερόμυλο. Λέγεται μάλλιστα ότι όταν ερχόταν η ημέρα να σταματίσει το νερό, τη νύχτα στις δώδεκα η ώρα, ακουγόταν μιά φωνή νά λέει «Μυλωνά βιάσου θα κοπεί το νερό στη δέση». Η Τραπεζούντα εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους της όταν με την ίδρυση της Μεγάλης Πόλεως από τον Επαμεινώνδα (371 π.χ.), αρνήθηκαν να μετοικίσουν σ' αυτήν. Ο Παυσανίας στα Αρκαδικά του, Η κεφ. 27 παρ. 5,6, λέει γι αυτό: «Και άλλοι Αρκάδες δεν παραμέλησαν την κοινή υπόθεση και συναθροίζονταν με βιασύνη στην Μεγαλόπολη. Οι μόνοι από τους Αρκάδες που άλλαξαν γνώμη ήταν οι Λυκοσουρείς, οι Λυκαιάτες, οι Τρικολωνείς και οι Τραπεζούντιοι, διότι δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τις αρχαίες πόλεις των. Μερικοί από αυτούς υποχρεώθηκαν χωρίς την θέλησή των και με εξαναγκασμό να μετακομίσουν στην Μεγαλόπολη». Οι Tραπεζούντιοι όμως αναχώρησαν από την Πελοπόννησο δια παντός, όσοι από αυτούς εγλύτωσαν και δεν θανατώθηκαν από τους οργισμένους Αρκάδες, που τους σκότωναν αμέσως. Εμπήκαν, λοιπόν σε πλοία και πήγαν στον Εύξεινο Πόντο και έγιναν δεκτοί από τους κατοίκους της Τραπεζούντος, διότι είχαν το ίδιο όνομα και προήρχοντο από την μητρόπολή τους. Τους Λυκοσουρείς όμως, αν και απείθησαν,τους συγχώρεσαν από τους άλλους Αρκάδες, εξ αιτίας του σεβασμού προς το ιερόν της Δεσποίνης, όπου είχαν καταφύγει». Η Τραπεζούντα του Πόντου βρίσκεται κοντά στο ανατολικό άκρο της ακτής της Μαύρης Θάλασσας και ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα προ Χριστού από αποικιστές από την Μίλητο. Ήταν η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας η οποία επέζησε αρκετά χρόνια μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης.

Η Βασιλίς ήταν και αυτή χωριό της Παρρασίας της αρχαίας Αρκαδίας, το οποίο βρισκόταν στην αριστερή όχθη του ποταμού Αλφειού, στους ανατολικούς πρόποδες του Λυκαίου όρους, κοντά στην Τραπεζούντα. Τοποθετείται μεταξύ του Αλφειού ποταμού και του χωριού Ίσωμα Καρυών, πάνω σε λόφο και βορειοδυτικά της Μεγαλόπολης. Και αυτή η πόλη, όπως και η Τραπεζούντα όπως προαναφέρθηκε, εγκαταλήφθηκε όταν ιδρύθηκε η Μεγαλόπολη από τον Επαμεινώνδα. Ο Παυσανίας στην 21η διαδρομή στα Αρκαδικά του Η, κεφ. 29 παρ.5, λέει: «Από την τοποθεσία που λέγεται Βάθος η Βασιλίς απέχει περίπου δέκα στάδια (1850 μέτρα). Οικιστής αυτής ήταν ο Κύψελος, ο οποίος πάντρεψε την θυγατέρα του με τον Κρεσφόντη, το γιό του Αριστομάχου. Επί των ημερών μου η Βασιλίς ήταν ερειπωμένη πόλις και σωζόταν μόνο το ιερόν της Ελευσίνιας Δήμητρας.» Αν υποθέσουμε ότι πράγματι η τοποθεσία Βάθος ευρισκόταν εκεί που πιο πάνω την τοποθετήσαμε με βάση τα λεγόμενα του Παυσανία, τότε το χωριό Βασιλίς θα πρέπει να ήταν χτισμένο στην θέση «Παλιόπυργος» ή πιθανότερα, απέναντι στην θέση «Μάρμαρα». Στις δύο αυτές περιοχές σήμερα δεν υπάρχουν εμφανή στοιχεια που να δικαιολογούν την ονομασία τους, ερείπια από κάποιο παλιό κτίσμα στην πρώτη ή κάποια σκόρπια μάρμαρα που να μαρτυρούν την ύπαρξη κάποιου αρχαίου κτίσματος, στην δεύτερη. Το μόνο σημάδι που υπάρχει είναι μιά πέτρα, που φαίνεται ότι έχει δουλευτεί από ανθρώπινο χέρι, στη θέση "μάρμαρα". Στην Βασιλίδα λοιπόν, ο ιδρυτής της Κύψελος, έχτισε τον ναό της Ελευσίνιας Δήμητρας και καθιέρωσε καλλιστεία γυναικών, οι οποίες ονομάζονταν «χρυσοφόρες». Είναι ίσως τα αρχαιότερα καλλιστεία στον κόσμο: "Οίδα δε και περί κάλλους γυναικών αγώνα ποτε διατεθέντα. Περί ου ιστορών Νικίας εν τοις Αρκαδικοίς διαθείναι φήσιν αυτόν Κύψελον, πόλιν κτίσαντα εν τω πεδίω περί τον Αλφειόν είς ήν κατοικίσαντα Παρρασίων τινάς τέμενος και βωμόν αναστήσα Δήμητρα Ελευσινία, ής εν τή εορτή και τον του κάλλους αγάνα επιτελέσαι και νικήσαι πρώτον αυτού την γυναίκα Ηροδίκην. Επιτελείται δε και μέχρι νύν ο αγών ούτος και αι αγωνιζόμενοι γυναίκες χρυσοφόροι ονομάζονται".

(ΑΘΗΝΑΙΟI ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΑΙ ΙΓ' 609e).

Δωρεάν διανομή τροφίμων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Δήμος Ν. Προποντίδας πρόκειται να συμμετάσχει ως φορέας υλοποίησης στο πρόγραμμα δωρεάν διανομής τροφίμων έτους 2012 του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει δωρεάν διανομή τροφίμων σε απόρους της χώρας. Δικαιούχοι ορίζονται αποκλειστικά και μόνο άπορα άτομα ή άπορες οικογένειες της ΕΕ που διαμένουν νόμιμα και μόνιμα στην Ελλάδα. Άπορα άτομα θεωρούνται όσοι έχουν ετήσιο οικονομικό ή οικογενειακό εισόδημα μέχρι και 12.000€, προσαυξημένο κατά 30% για τη σύζυγο και για το πρώτο και δεύτερο ανήλικο ή προστατευμένο παιδί και κατά 40% για καθένα από τα επόμενα. Η προσαύξηση των 40% ισχύει και σε περίπτωση μη ύπαρξης ιδιόκτητης κατοικίας και σε περίπτωση που ο δικαιούχος πάσχει από βαριά ανίατα ή δυσίατα νοσήματα οπότε το εισόδημα προσαυξάνεται κατά 50%.

Οι ενδιαφερόμενοι που επιθυμούν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα. Πρέπει να καταθέσουν αίτηση έως την Τρίτη, 27 Μαρτίου.

Κάθε αίτηση πρέπει να συνοδεύεται απαραίτητα, από:

1) Υπεύθυνη Δήλωση του Ν.1599/86 για την συμμετοχή του στο πρόγραμμα μέσω ενός και μόνο φορέα υλοποίησης.

2) Φωτοτυπία ταυτότητας ή διαβατηρίου ή άλλου νόμιμου εγγράφου ταυτοποίησης

3) Θεωρημένο αντίγραφο εκκαθαριστικού σημειώματος φόρου εισοδήματος του έτους 2011 ή στην περίπτωση που δεν υποχρεούνται στην υποβολή φορολογικής δήλωσης απαιτείται υπεύθυνη δήλωση του Ν. 1599/1986 θεωρημένη από την αρμόδια ΔΟΥ.

4) Βεβαίωση μόνιμης κατοικίας.

5) Πρόσφατο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης σε περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος δεν είναι Δημότης Ν. Προποντίδας

Αιτήσεις κατατίθενται:

στα κατά τόπους Τοπικά Κατάστήματα

στα ΚΕΠ των Δημοτικών Ενοτήτων Δήμου Ν. Προποντίδας καθώς και

στις Υπηρεσίες της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Ν. Προποντίδας, “Μονάδα Κοινωνικής Μέριμνας” και “Βοήθεια στο Σπίτι”.

www.nea-propontida.gr

Η αμυγδαλιά

Η τρελή αμυγδαλιά

βιάζεται ν’ ανθίσει

τα κλαδιά της τα’ αδειανά

θέλει να στολίσει

…

Άνθισε και τώρα πια

μες το περιβόλι

για την τόση ομορφιά

την κοιτάζουν όλοι

…

Αχ! Τρελή αμυγδαλιά

βιάζεσαι πολύ

και ίσως πάλι η παγωνιά

να σε ξαναβρεί

…

Μα εκείνη τίποτε

τώρα δεν την νοιάζει

τ’ όμορφό της φόρεμα

όλο και κοιτάζει .

Με την πένα της Νίκης.

Λίπανση Ελιάς

Για την λίπανση των ελαιώνων δεν υπάρχουν προκαθορισμένα σχήματα λίπανσης που να μπορούν να γενικευθούν. Κάθε ελαιοκομική περιοχή και κάθε ελαιώνας έχει τις δικές του απαιτήσεις σε θρεπτικά συστατικά οι οποίες εξαρτώνται κι από την καλλιεργητική ιστορία του ελαιώνα: το κλάδεμα που έχει υποστεί, το μέγεθος της τελευταίας παραγωγής, η χημική σύσταση του εδάφους, οι βροχοπτώσεις, κ.ά.

Γι αυτό θα περιοριστούμε στην αναφορά μερικών βασικών αρχών και κατευθύνσεων συμβουλεύοντας τους παραγωγούς να προστρέχουν στην τεχνική συμπαράσταση των γεωπόνων που γνωρίζουν την περιοχή κι ακόμη καλύτερα ή και τον ίδιο τον ελαιώνα.

Για τον υπολογισμό λοιπόν των αναγκών σε λιπάσματα πρέπει να παίρνονται υπόψη:

1.-Τα αποτελέσματα· των αναλύσεων του εδάφους, παρ’ ότι έχουν ενδεικτικό χαρακτήρα εξ αιτίας της περιορισμένης αντιπροσωπευτικότητας της δειγματοληψίας.

2.-Τα αποτελέσματα της φυλλοδιαγνωστικής (ανάλυση των φύλλων).

3.- Την πείρα του καλλιεργητή ο οποίος είναι περισσότερο σε θέση να εκτιμήσει της ανάγκες του ελαιώνα βασιζόμενος στο μέγεθος της τελευταίας παραγωγής σε καρπό και στον όγκο των κλάδων που κόπηκαν κατά το κλάδεμα. Γιατί είναι φυσικό, αν τα δέντρα είχαν παράγει πολύ και κόφτηκαν και πολύ, να ’χουν μεγαλύτερη ανάγκη από θρεπτικές ουσίες.

Τα κυριότερα λιπαντικά στοιχεία

Τρία είναι τα κυριότερα λιπαντικά στοιχεία για την ελιά: το άζωτο, το Κάλι και ο Φώσφορος-

Πρέπει όμως να υπογραμμιστεί ότι το λιόδεντρο είναι αρκετά ευαίσθητο και στην έλλειψη των ιχνοστοιχείων όπως το βόριο και το μαγγάνιο.

α) Το Άζωτο

Το ελαιόδεντρο είναι αχόρταγο σε άζωτο. Έχει υπολογιστεί ότι το ελαιόδεντρο ξοδεύει από 3 με 3,5 κιλά άζωτο για κάθε 100 κιλά καρπό, κι η έλλειψη αζώτου προκαλεί κιτρίνισμα των φύλλων και την πτώση τους. Η φυλλοδιαγνωστική βοηθάει σημαντικά για να καταλάβουμε τις ανάγκες του ελαιώνα. Οι ανάγκες του δέντρου απαιτούν μια περιεκτικότητα αζώτου 1,3-1,8 % επί της ξηράς ουσίας των φύλλων. Η λίπανση με αζωτούχα λιπάσματα πρέπει να γίνεται την περίοδο Δεκέμβρη-Γεννάρη, γιατί η διαφοροποίηση των ματιών αρχίζει από τον Μάρτη και το άζωτο πρέπει να ’ναι στην διάθεση του δέντρου ενωρίτερα. Δεν πρέπει δε να ξεχνιέται ότι τα αζωτούχα λιπάσματα ξεπλένονται εύκολα. Γι αυτό συνιστάται να ρίχνονται στο έδαφος την εποχή που το δέντρο μπορεί να τα απορροφήσει.

Είναι κι ο λόγος για τον οποίον πολλοί συμβουλεύουν να ρίχνονται σε λάκκο γύρω από το δέντρο.

β) Το Κάλι .

Η έλλειψη καλίου στο λιόδεντρο εμφανίζεται όταν το ποσοστό είναι κάτω του 0,8% επί της ξηράς ουσίας στην ανάλυση των φύλλων. Η έλλειψη αυτή προκαλεί ζώνες νέκρωσης στα φύλλα ενώ το χρώμα τους γίνεται πιο ανοιχτό.

γ) Ο Φώσφορος .

Είναι ιδιαίτερα απαραίτητος όταν τα εδάφη έχουν έλλειψη από οργανικές ουσίες.

Κλάδεμα Ελιάς

Tό κλάδεμα είναι ίσως η σπουδαιότερη σε σχέση με όλες τις άλλες ελαιοκαλλιεργητικές εργασίες. Απ’ αυτό εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό η καρποφορία και η μακροζωία των ελαιοδέντρων. Γι αυτό το λόγο ο κλαδευτής, ότι κι αν είναι, επιστήμονας, τεχνίτης ή γεωργός, πρέπει να γνωρίζει καλά την φυσιολογία της ελιάς για να αφαιρεί με το κλάδεμα αυτό που πρέπει κι όχι αυτό που βολεύει. Βασικός σκοπός του κλαδέματος, πράγματι, είναι να εξασφαλίσει και να διατηρήσει το ισοζύγισμα ανάμεσα στο ριζικό σύστημα και στην κόμη (εννοώντας σαν κόμη το σύνολο των μπράτσων, των κλάδων, μικρών και μεγάλων, και του φυλλώματος).

Η φυσιολογία της θρέψης

Η κατασκευή του κορμού.

Σε μια τομή κάθετη στον άξονα του κορμού διακρίνουμε από τα έξω προς τα μέσα τον φλοιό που είναι κολλημένος σ΄ ένα στρώμα (ο οποίο λέγεται κάμβιο) που είναι πιο σκληρό και σχηματίζεται από δεσμίδες (ζώνες), τις λεγόμενες· ηθμώδεις δεσμίδες. Ο δεσμίδες αυτές προχωρώντας προς το κέντρο του κορμού γίνονται ξυλώδεις σχηματίζοντας το κεντρικό στρώμα του κορμού. Οι δεσμίδες και του κάμβιου και του ξυλώδους στρώματος , πάντα κατά πολύ απλουστευμένο τρόπο, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα πλέγμα τριχοειδών σωλήνων που συνδέουν το φύλλωμα με το ριζικό σύστημα. Λειτουργούν δηλαδή σαν σφουγγάρια.

Το ριζικό σύστημα

Από το κάτω μέρος του κορμού, κάτω απ’ τον λαιμό, ξεκινάει το ριζικό σύστημα, με ρίζες που το πάχος τους μικραίνει καθώς απομακρύνονται απ’ τον κορμό. Μέχρι που καταλήγουν να γίνονται λεπτότατες σαν τρίχες (ριζικά τριχίδια) που μοιάζουν τούφες μαλλιών. Το ριζικό σύστημα χρησιμεύει για να αγκυρώνει το δέντρο στο έδαφος και για να απορροφά με τα τριχίδια τα ανόργανα θρεπτικά συστατικά του εδάφους: άζωτο, κάλι, φώσφορο και τα ιχνοστοιχεία (βόριο, μαγγάνιο, κ.ά.).

Η απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων

Τα θρεπτικά συστατικά του εδάφους ( που φυσικά βρίσκονται στο έδαφος ή που έχουν προστεθεί με την λίπανση) για να απορροφηθούν πρέπει να διαλυθούν στο νερό. Και η διάλυση δεν πρέπει να είναι πυκνή, για να είναι δυνατή η απορρόφηση. Είναι κι ο λόγος για τον οποίο πολλά λιπάσματα σε ξερικό έδαφος μπορούν να κάψουν τα ριζίδια. Και γι αυτό λίπανση και υγρασία του εδάφους (από βροχοπτώσεις ή από πότισμα) είναι στενά δεμένες.

Το κυκλοφορικό σύστημα

Η διάλυση των θρεπτικών ουσιών που απορροφάται απο το ριζικό σύστημα, μέσω του κεντρικού στρώματος με τις ξυλώδεις δεσμίδες- που όπως είπαμε διαπερνώνται από τα μικροσκοπικά σωληνάκια- παίρνει το δρόμο για την κόμη του δέντρου και φτάνει στον τελικό προορισμό της: τα φύλλα. Τα φύλλα αποτελούν μαζί το πεπτικό, το αναπνευστικό και το μεταβολικό σύστημα του δέντρου. Στα φύλλα με την βοήθεια της ηλιακής ενέργειας μπαίνει σε ενέργεια η χλωροφύλλη ( η πράσινη ουσία που δίνει το χρώμα τα φύλλα) η οποία ενώνει το νερό με το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας (φωτοσύνθεση) και παράγονται οι υδατάνθρακες (ζάχαρα). Τα ζάχαρα με την σειρά τους διαλύονται στο διάλυμα των αλάτων όπου και αναπτύσσονται βιοχημικές διεργασίες οι οποίες παράγουν πλήθος άλλων απαραιτήτων ουσιών για την ζωή του δέντρου (πρωτεΐνες, λιπαρές ουσίες, οξέα, κ.ά.). Το τελικό προϊόν σε μορφή διαλύματος είναι ο θρεπτικός χυμός. Ο θρεπτικός χυμός ακολουθώντας τον αντίθετο δρόμο από κείνο του διαλύματος των αλάτων δια μέσου του κάμβιου κατεβαίνει προς τους κλάδους και τις ρίζες διαθέτοντας τις τελικές θρεπτικές ουσίες σ’ όλο δέντρο.

Πόσα φύλλα/πόσες ρίζες και πόσα φύλλα/πόσο ξύλο

Από την απλουστευμένη αυτή περιγραφή της φυσιολογίας του δέντρου δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στην έκταση του ριζικού συστήματος και της κόμης. Η σχέση φύλλα/ρίζες πρέπει να είναι μεγάλη, δηλ πολύ περισσότερες ρίζες σε σχέση με τα φύλλα. Ο θρεπτικός χυμός δεν χρησιμεύει μόνο για την ανάπτυξη των φύλλων και του καρπού αλλά και για το ξύλο του δέντρου (κορμός, κλάδοι κλαδίσκοι ) και του ριζικού συστήματος. Γι αυτό πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία και ανάμεσα στον αριθμό των φύλλων και τού όγκου του ξύλου. Όσο λιγότερο είναι το ξύλο τόσο λιγότερες ουσίες καταναλώνει και το αντίθετο.

Αν η συνολική επιφάνεια των φύλλων είναι μεγαλύτερη από κείνη που μπορεί να εξυπηρετηθεί από το υπάρχον ριζικό σύστημα τότε οι θρεπτικές ουσίες δεν επαρκούν και η πρώτη αντίδραση του δέντρου είναι να παράγει λιγότερους καρπούς ή και καθόλου. Γιατί έχει κι αυτό μια ’’λογική’’: πρώτα να ζήσει και μετά να κάνει απογόνους. Σε μια τέτοια κατάσταση την λύση την δίνει το κλάδεμα. Ο μοναδικός σκοπός του κλαδέματος λοιπόν είναι η αποκατάσταση αυτής της ισορροπίας που πρέπει να βρίσκονται το φύλλωμα με το ριζικό σύστημα ή τα φύλλα με το ξύλο του δέντρου. Η αποκατάσταση των δυο αυτών ισορροπιών είναι δύσκολη δουλειά και σαν επέμβαση πολύ λεπτή.

Η φυσιολογία της κόμης

Δεδομένου ότι η σύνθεση των θρεπτικών ουσιών γίνεται στα φύλλα κάτω από την επίδραση του ηλιακού φωτός η ελιά τείνει να αναπτύξει μια σφαιρική κόμη. Και φυσικά καρποφορεί στην περιφέρεια της κόμης μέχρι ένα ορισμένο βάθος το οποίο εξαρτάται μεταξύ των άλλων και από την πυκνότητα της φυτείας. Για να το επιτύχει αυτό το δέντρο βγάζει κλάδους προς όλες τις κατευθύνσεις: κάθετους, πλάγιους, οριζόντιους και κρεμαστούς (ποδιές). Με βάση την αρχή ότι η ζωηρή βλάστηση ανταγωνίζεται την καρποφορία πρέπει να θυμόμαστε ότι στα περιποιημένα δέντρα η ζωηρότητα της βλάστησης κατεβαίνοντας λίγο-λίγο από τους κάθετους κλάδους προς τις ποδιές και το αντίθετο η καρποφορία είναι περισσότερη στις ποδιές και λιγοστεύει ανεβαίνοντας προς την κορυφή της κόμης. Τα μέρη της κόμης που δέχονται περισσότερο φως τείνουν να κάνουν πιο χοντρές ελιές και με μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε λάδι. Και είναι ευνόητο ότι οι δυο αυτές ιδιότητες εξασθενίζονται κατεβαίνοντας από τα ψηλά προς τα κάτω και προς το εσωτερικό της κόμης. Γι αυτό το λόγο είναι προτιμότερο να μην είναι σφαιρική η κόμη αλλά να ’χει προεξοχές εδώ κι εκεί και κενά μεταξύ του, αφήνοντας κλάδους προς όλες τις κατευθύνσεις ώστε να παίρνει περισσότερο ήλιο. Οι ποδιές, καρποφορώντας περισσότερο, εξαντλούνται ενωρίτερα και για υτό είναι αυτές που πετούν τον μεγαλύτερο αριθμό λαίμαργων βλαστών.

Οι λαίμαργοι βλαστοί

Οι κατακόρυφοι και ζωηροί αυτοί βλαστοί, μη καρποφόροι, όταν πετάνε στο λαιμό του δέντρου είναι οι παραφυάδες όμως πετάνε και στον κορμό του δέντρου, στα μπράτσα και στα σημεία καμπής το. Στα ηλικιωμένα δέντρα αποτελούν το σημάδι του γεράσματος του δέντρου. Όταν έχουν αρχίσει να παρουσιάζονται προβλήματα στην κυκλοφορία των χυμών προς τα επάνω και προς τα κάτω. Είναι το κουδούνι που ειδοποιεί να αρχίσει λίγο-λίγο το κλάδεμα ανανέωσης.

Σχήματα εξαναγκασμού της κόμης

Ενώ τα πρώτα 4-5 χρόνια το δέντρο πρέπει να αφήνεται να σχηματίζει κόμη σε σχήμα μπάλας το σχήμα αυτό όμως δεν είναι κατάλληλο για τα δέντρα που έχουν μπει στην παραγωγή. Όσο απλωμένα και οριζόντια είναι τα μπράτσα τους άλλο τόσο είναι μεγαλύτερη η έκθεση στον ήλιο. Τα δέντρα τότε αναγκάζονται να πετάνε λαίμαργους βλαστούς για να προστατευτούν από τον ήλιο. Έτσι γίνεται μεγάλη σπατάλη σε χυμό σε βάρος του καρπού. Γι αυτό στα νέα δέντρα συμβουλεύεται τα μπράτσα να κατευθύνονται προς τα επάνω , κατακόρυφα, για να μην πετάνε λαίμαργους βλαστούς. Στα γέρικα τουναντίον τα μπράτσα πρέπει να έχουν οριζόντια ή κεκλιμένη κατεύθυνση.

Το γιατί του κλαδέματος

Το κλάδεμα αποσκοπεί να :

1.-Να φέρει την ισορροπία ανάμεσα στην βλάστηση και στην καρποφορία-

2.-Να ελαχιστοποιήσει την μη παραγωγική περίοδο.

3.-Να παρατείνει την περίοδο της σταθερής απόδοσης καρπού-

4.- Να αποφύγει την πρόωρη παρακμή του δέντρου.

5.-Να αυξήσει τα οικονομικά οφέλη.

6.-Να αποφύγει την σπατάλη υγρασίας στα ξερικά χωράφια.

Πότε γίνεται το κλάδεμα

Το κλάδεμα μπορεί να γίνει κατά την συγκομιδή ή ν’ αρχίσει μετά την συγκομιδή ή και σε όλη την περίοδο του φθινοπώρου μέχρι τους πρώτους ανοιξιάτικους μήνες.

Πρέπει να αποφεύγεται την εποχή που έχουν αρχίσει να κινούνται οι χυμοί γιατί οι πληγές επουλώνονται δύσκολα καθώς πρέπει να αποφεύγεται πριν τους χειμωνιάτικους μήνες στις περιοχές που πέφτουν εύκολα πάγοι. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να γίνει και χλωρό κλάδεμα σε περίπτωση υπερφόρτωσης με σκοπό την μείωση της παρενιαυτοφορίας και την αύξηση του μεγέθους του καρπού κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο. Καθώς και όταν το δέντρο έχει βαριά προσβληθεί από το βακτηρίδιο Pseudomonas savastanoi που προξενεί τα γνωστά καρκινώματα των βλαστών. Κι αυτό γιατί κατά τους ξηρούς μήνες περιορίζεται η μόλυνση των πληγών .

Οι διάφοροι τύποι κλαδέματος

Οι στόχοι του κλαδέματος είναι διαφορετικοί ανάλογα με την ηλικία των δέντρων- Στην νεανική ηλικία αποσκοπεί στη διαμόρφωση της κόμης του δέντρου. Στα ενήλικα δέντρα αποσκοπεί να δημιουργήσει μια ισορροπία μεταξύ βλαστήσεως και καρποφορίας ενώ στα γέρικα το κλάδεμα αποσκοπεί στην ανανέωση του δέντρου.

Μ’ αυτή την λογική μπορούμε να διακρίνουμε τους εξής τύπους κλαδέματος:

-Κλάδεμα για την διαμόρφωση της κόμης

-Κλάδεμα καρποφορίας

-Κλάδεμα ανανέωσης

-Κλάδεμα για τα παγόπληκτα

-Θερινά κλαδέματα.

-Κλάδεμα προσαρμογής στην μηχανική συλλογή

http://www.elies-ladikalamatiano.gr

Χαλκιδική:«Στον αέρα» τα αυθαίρετα κτίσματα

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΡΩΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

Δώρο άδωρο είναι ο ισχύων νόμος για τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων στη Χαλκιδική, αφού για τη συντριπτική πλειονότητα των κτισμάτων δεν μπορεί να γίνει χρήση των ευεργετικών διατάξεών του!

Τόσο στις εκτός σχεδίου περιοχές του τουριστικότερου νομού της Βόρειας Ελλάδας, όσο και σε αυτές άλλων περιοχών της χώρας, το μεγαλύτερο μέρος των αυθαίρετων κτισμάτων κατασκευάστηκε σε τεμαχισμένα εξ αδιαιρέτου αγροτεμάχια, με αποτέλεσμα το εμβαδόν της καθεμίας από τις ιδιοκτησίες να είναι λίγων εκατοντάδων μέτρων και να μην πληρούνται έτσι οι όροι αρτιότητας. Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, τα αυθαίρετα σε εξ αδιαιρέτου οικόπεδα δεν μπορούν να νομιμοποιηθούν το καθένα ξεχωριστά, αλλά όλα μαζί όσα βρίσκονται στο ίδιο γήπεδο, με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες τους να βρίσκονται σε αδιέξοδο.

Εξαιρούνται

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Οικιστών και Οικισμών Δήμου Προποντίδας Χαλκιδικής (εκπροσωπεί τους ιδιοκτήτες των αυθαίρετων κτισμάτων στην περιοχή της Ηράκλειας, της Καλλικράτειας, της Σωζόπολης και της Ποτίδαιας), Γιώργο Κασελούρη, υπάρχει μεγάλος αριθμός ιδιοκτητών αυθαιρέτων που θέλουν να δηλώσουν το ακίνητό τους, αλλά παρεμποδίζονται από το νόμο. «Το... 99% των αυθαιρέτων στη Χαλκιδική δεν μπορεί να υπαχθεί στο νόμο, διότι ο τελευταίος εξαιρεί τα εξ αδιαιρέτου. Για να δηλώσεις ένα ακίνητο σε εξ αδιαιρέτου οικόπεδο, θα πρέπει να σημειώσεις ότι σου ανήκει όλη η έκταση, αλλά, αν κάνει το ίδιο και κάποιος άλλος που έχει ιδιοκτησία στο ίδιο αγροτεμάχιο, το σύστημα θα τους πετάξει έξω. Εκεί μπορεί να ζητηθούν ευθύνες και από τον ιδιοκτήτη και από το μηχανικό. Επίσης, ξεκρέμαστοι είναι και οικονομικά όσοι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων έχουν κάνει τη δήλωση και έχουν πληρώσει κάποιο παράβολο, αφού τελικά θα χάσουν τα χρήματά τους. Είναι σημαντικός ο αριθμός των ιδιοκτητών αυθαιρέτων που θέλουν να δηλώσουν το ακίνητό τους, αλλά ο νόμος τους δημιουργεί πρόβλημα. Εχουμε απευθυνθεί στην ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, η οποία μας υποσχέθηκε ότι μέσα στον Ιανουάριο για το θέμα θα υπάρξει τροποποίηση», είπε στον «Α» ο κ. Κασελούρης.

Το δίλημμα

Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι αντικειμενικά η ηγεσία του υπουργείου βρίσκεται εγκλωβισμένη σε ένα μεγάλο δίλημμα. Σίγουρα δεν είναι δίκαιο να μένουν εκτός νόμου οι ιδιοκτήτες αυθαίρετων κτισμάτων σε εξ αδιαιρέτου αγροτεμάχια, ωστόσο, σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή μπορεί να δηλωθεί από μόνο του το κάθε αυθαίρετο, θα καταργηθεί στην πράξη η αρτιότητα των τεσσάρων στρεμμάτων στις εκτός σχεδίου περιοχές και θα πάμε σε αρτιότητες ακόμη και 200 τετραγωνικών μέτρων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα απίστευτο πολεοδομικό μπάχαλο.

«Ο νόμος έχει προβλήματα»

Σοβαρά προβλήματα έχει ο νόμος για την τακτοποίηση των αυθαιρέτων, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σε πολλές περιπτώσεις μπάχαλο, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Τμήματος Κεντρικής Μακεδονίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, Τάσο Κονακλίδη. Ο ίδιος σημείωσε ακόμη ότι η επίλυση του θέματος των εξ αδιαιρέτου ιδιοκτησιών απασχολεί έντονα όλους τους συναδέλφους του και γι' αυτό οι μηχανικοί έχουν ήδη απευθυνθεί στο ΥΠΕΚΑ, από το οποίο περιμένουν απάντηση. «Οι μηχανικοί βλέπουν ένα ενιαίο γήπεδο και ο νόμος λέει ότι το εξ αδιαιρέτου αγροτεμάχιο πρέπει να τακτοποιηθεί όλο μαζί. Οποιος θέλει μεμονωμένα να δηλώσει το αυθαίρετό του, δεν μπορεί να το κάνει βάσει του ισχύοντος νόμου. Το θέμα μάς απασχολεί πολύ έντονα και για την επίλυσή του έχουμε απευθυνθεί στο ΥΠΕΚΑ, το οποίο, όμως, δε μας έδωσε κάποια απάντηση ακόμη», είπε στον «Α» ο κ. Κονακλίδης.

Αντίστοιχη είναι η τοποθέτηση και της προέδρου του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείου Θεσσαλονίκης, Ιωάννας Μπιλίση - Χρουσαλά, η οποία τόνισε ότι πρόταση του κλάδου της προς την ηγεσία του ΥΠΕΚΑ είναι να έχει τη δυνατότητα ο κάθε πολίτης να δηλώσει από μόνος του το αυθαίρετό του, χωρίς να χρειάζεται τις υπογραφές των άλλων συνιδιοκτητών του ίδιου αγροτεμαχίου. «Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να υπάρξει μπάχαλο με την αρτιότητα στις εκτός σχεδίου περιοχές, όμως, διαφορετικά καταστρέφεται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας», είπε η κ. Μπιλίση - Χρουσαλά.

http://www.agelioforos.gr

Ευχόμαστε σε όλους Χαρούμενα Χριστούγεννα και με ευτυχία ο καινούργιος Χρόνος 2012.
Από το Δ.Σ της Αντιγόνειας.

Η εικόνα της γέννησης του Χριστού

Η εικόνα της Γέννησης του Χριστού μας στηρίζεται στη μαρτυρία της Αγίας Γραφής και την Παράδοση της Εκκλησίας μας, καθώς και στους εξαίσιους ύμνους της γιορτής. Ο αγιογράφος της Ορθόδοξης αναπαράστασης της Γέννησης έχει στο μυαλό του δύο στόχους. Να δείξει τo θεανθρώπινo πρόσωπο του Κυρίου μας, που σαρκώθηκε από το αμόλυντο σώμα της Παναγίας μας, και να φανερώσει την πανήγυρη που επιτελείται τόσο στον ουρανό, όσο και στη γη και γενικά όλη την κτίση, για το Δημιουργό της. Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Λουκά η Παναγία μας έτεκεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν και ανέκλινεν εν τη φάτνη. Το γεγονός της Γέννησης του Κυρίου μας προεικονίζεται στο όνειρο του Ναβουχοδονόσορα και εξηγείται από τον προφήτη Δανιήλ. Ένας βράχος ξεριζώθηκε από το βουνό, χωρίς να τον αγγίξει άνθρωπος και κατάστρεψε ένα μεγάλο είδωλο.
Το θείο βρέφος αναπαρίσταται στο μέσο της εικόνας, σπαργανωμένο. Το μέγεθός του είναι πιο μικρό από τα άλλα πρόσωπα, που εικονίζονται στην εικόνα. Η αναπαράσταση, όμως, του Σωτήρα μας μέσα στην εικόνα παραμένει βασιλική και δεσποτική. Επίσης, η Θεοτόκος εικονίζεται πιο μεγάλη από όλα τα άλλα πρόσωπα και εδώ είναι που ακριβώς ερμηνεύεται η προφητεία του Δανιήλ, διά μέσου του ονείρου του Ναβουχοδονόσορα. Ο τύπος του όρους και του βράχου, που ξεριζώθηκε από μόνος του είναι προφητικά το αειπάρθενο της Θεοτόκου. Η Θεοτόκος είναι μισοξαπλωμένη και μισοκαθισμένη. Η στάση της είναι ανάλαφρη, για να τονιστεί η απουσία του πόνου και η παρθενική γέννηση του Χριστού μας.
Η φάτνη εικονίζεται μέσα στο σκοτεινό σπήλαιο. Το μαύρο σπήλαιο συμβολίζει τον κόσμο, που ήταν βυθισμένος στην αμαρτία και ζούσε μια στατική αβεβαιότητα και ουδετερότητα, πριν την παρουσία του Χριστού μας πάνω στη γη. Ακόμη, συμβολίζει τον Άδη. Έτσι, ο Χριστός, για να πλησιάσει το σκοτάδι τοποθετείται στο βάθος του χάους. Η φάτνη, το σπήλαιο, τα σπάργανα είναι δείγματα της κένωσης της θεότητας και της άκρας ταπείνωσης. Μέσα στο σπήλαιο εικονίζονται, επίσης, ένα βόδι και ένας όνος. Ο αγιογράφος εμπνέεται από την προφητεία του Ησαΐα, έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του Κυρίου αυτών. Ισραήλ δε ουκ έγνω.
Η γη στην εικόνα της Γέννησης δεν είναι επίπεδη και ομαλή. Είναι γεμάτη λόφους και ανωμαλίες του εδάφους, που θυμίζουν κύματα της θάλασσας. Το τοπίο φαντάζει επικίνδυνο. Όλα αυτά τα στοιχεία, όμως, φαίνονται χαρούμενα, λόγω του χαρμόσυνου γεγονότος της Γέννησης.
Συνήθως στην εικόνα της Γέννησης εικονίζονται άγγελοι, οι μάγοι και οι βοσκοί. Οι άγγελοι, είναι οι πρώτοι μάρτυρες και αγγελιαφόροι της Γέννησης. Οι μάγοι και οι βοσκοί είναι το ανθρώπινο γένος, που καλείται να προσκυνήσει τον Χριστό μας. Ας σημειωθεί, εδώ, ότι οι μάγοι και οι βοσκοί δεν βρίσκονται κοντά μεταξύ τους. Οι βοσκοί εκπροσωπούν τον εκλεκτό λαό του Θεού, τον Ιουδαϊκό. Κλήθηκαν από τους αγγέλους, για να προσκυνήσουν τον Κύριο της Κτίσης, εκπροσωπώντας τον Ισραήλ. Χωρίς γογγυσμούς και ερωτηματικά δέχτηκαν αμέσως την καλή αγγελία. Οι Μάγοι, που εκπροσωπούν τους ειδωλολάτρες, τους Εθνικούς, έρχονται να προσκυνήσουν τον Χριστό, από πολύ μακρινά μέρη, από την Περσία σύμφωνα με την Παράδοση της Εκκλησίας μας. Η πορεία τους διαγράφεται από την κίνηση ενός αστέρα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει ότι το αστέρι, που οδηγούσε τους Μάγους στη Βηθλεέμ, δεν ήταν ένα απλό αστέρι, αλλά ένας άγγελος που ακτινοβολούσε σαν άστρο και οδηγούσε τους Μάγους της Ανατολής. Το άστρο της Βηθλεέμ διατηρήθηκε σαν σύμβολο και στις εικόνες της Γέννησης και στη Θεία Λειτουργία. Όταν τελειώνει η προσκομιδή, ο ιερέας τοποθετεί στο δίσκο τον αστέρα πάνω από τον αμνό τού υψωθέντος και ευλογηθέντος άρτου. Αυτός ο αστέρας είναι σε ανάμνηση εκείνου, που στάθηκε πάνω από τη φάτνη, όπου ανακλήθηκε το Θείο Βρέφος. Η μοναδική ακτίνα, που ρίχνει το φως της από τον ουρανό και φθάνει μέχρι το σπήλαιο πάνω από το βρέφος, σημαίνει τη μία ουσία του Θεού. Χωρίζεται, όμως, σε τρεις λάμψεις, για να προσδιορίσει τη συμμετοχή των τριών προσώπων στο μυστήριο της θείας οικονομίας. Το άστρο είναι το αρχέτυπο του Χριστού, όπως μαρτυριέται στην Αποκάλυψη. Είμαι ρίζα και απόγονος του Δαβίδ, ο φωτεινός και πρωινός αστέρας.
Από την εικόνα της Γέννησης, δεν λείπει ούτε ο μνήστορας Ιωσήφ, ο προστάτης της Παναγίας μας. Εικονίζεται θλιμμένος, να βασανίζεται από τις αμφιβολίες, για το ακατανόητο μυστήριο της Γέννησης από Παρθένο. Μπροστά του στέκεται ένας δαίμονας με τη μορφή ενός γέρου βοσκού, που δοκιμάζει να ενοχλήσει τον Ιωσήφ. Η Θεοτόκος έχει το πρόσωπο εστραμμένο προς τον Ιωσήφ και όχι προς το Θείο Βρέφος. Το πρόσωπό της φανερώνει μια βαθειά έκφραση κατανόησης και λύπης. Σαν να θέλει να τον βοηθήσει με όλες της τις δυνάμεις. Προσδιορίζεται, εδώ η ψηλή θέση, που θα έχει ως Βασίλισσα των Ουρανών και ως μεσίτρια των ανθρώπων προς το Μονογενή Υιό της, για τις θλίψεις και δοκιμασίες της επίγειας ζωής τους.
Κοντά στον Ιωσήφ εικονίζονται δύο γυναίκες, που ετοιμάζουν να κάνουν μπάνιο στο Θείο Βρέφος. Η σκηνή είναι εμπνευσμένη από τα απόκρυφα ευαγγέλια. Η μια είναι η Σαλώμη και η άλλη είναι η βοηθός της. Τις προσκάλεσε ο Ιωσήφ, για να βοηθήσουν τη Θεοτόκο.
Από την Υμνολογία των Χριστουγέννων
Επεσκέψατο ημάς, εξ ύψους ο Σωτήρ ημών, ανατολή ανατολών, και οι εν σκότει και σκιά, εύρομεν την αλήθειαν· και γαρ εκ της Παρθένου ετέχθη ο Κύριος.
Μεγάλυνον ψυχή μου, την τιμιωτέραν, και ενδοξοτέραν των άνω στρατευμάτων.
Μυστήριον ξένον, ορώ και παράδοξον! Ουρανόν το Σπήλαιον· θρόνον Χερουβικόν, την Παρθένον· την φάτνην χωρίον, εν ω ανεκλίθη ο αχώρητος, Χριστός ο Θεός, ον ανυμνούντες μεγαλύνομεν.

Δρ Ελένη Ρωσσίδου-Κουτσού, Φιλόλογος-Βυζαντινολόγος
http://blogs.sch.gr/kantonopou

Πρόγραμμα στειρώσεων σε εξέλιξη στην Χαλκιδική

Όπως αναφέρει το http://3feeet.blogspot.com βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη πρόγραμμα στειρώσεων, εμβολιασμών και καταπολέμησης παρασίτων μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου 2011 στην Χαλκιδική. Αυτές τις ημέρες στις περιοχές του Πολυγύρου, των Ν. Μουδανιών και της Καλαμαριάς (Κ. και Ν.Δ. Χαλκιδική) λειτουργεί συνεργείο για στειρώσεις, καταπολέμηση εσωτερικών (σκουλήκια κ.τ.λ.) και εξωτερικών (ψύλλοι, μύκητες, τσιμπούρια κ.τ.λ.) παρασίτων και εμβολιασμούς κατά της λύσσας των αδέσποτων γάτων και σκύλων. Η όλη προσπάθεια υποστηρίζεται από την «Φιλοζωική, Ορειβατική και Οικολογική Ένωση Χαλκιδικής» με έδρα τον Πολύγυρο (τηλ. 6937003232, Ρεβέκα Παπαδοπούλου), τρεις έλληνες κτηνιάτρους (Ελένη Νιτσοτόλη και Διομήδης Βασιλειάδης από τα Ν. Μουδανιά και Μαρία Πεγιά από τη Ν. Καλλικράτεια) και το Δήμο Ν. Προποντίδας, που παραχώρησε τροφή και καταλύματα.Θα εξυπηρετηθούν καλύτερα οι κάτοικοι της περιοχής του Πολυγύρου μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη, επειδή στη συνέχεια θα μεταφερθεί το συνεργείο στη Ν. Καλλικράτεια.

http://www.zoosos.gr