Τύχη Ευτυχίδου, η Αντιόχεια (Αντιγόνεια) επί του ποταμού Ορόντη, Μουσείο Βατικανού.

Ευτυχίδης (3ος αι. π.Χ.). Σικυώνιος γλύπτης. Ήταν μαθητής του Λύσιππου και ο Πλίνιος τον αναφέρει μεταξύ των καλλιτεχνών της 121ης Ολυμπιάδας (300-296 π.Χ.). Φιλοτέχνησε για την Αντιόχεια, που ιδρύθηκε το 300 π.Χ. στον ποταμό Ορόντη, το κολοσσιαίο χάλκινο άγαλμα της Τύχης (προσωποποίηση της πόλης), το οποίο γνωρίζουμε από τα τοπικά νομίσματα, από ένα αγαλμάτιο της Βουδαπέστης και από ένα αντίγραφο που βρίσκεται στο μουσείο του Βατικανού. 

Αντιγόνεια Χαλκιδικής

Η βάση του βράχου της Ακρόπολης όπως είναι σήμερα!

Αγαπητοί μας διαδικτυακοί φίλοι,  κάτοικοι του Δήμου και των οικισμών του Δήμου Νέας Προποντίδος,  οι δημοσιεύσεις μας  αφορούν τις  εννέα (9)  αρχαίες πόλεις με το όνομα Αντιγόνεια,  εκ των οποίων οι τέσσερες (4) ευρίσκονται στην Νέα και «Παλαιά»  Προποντίδα! Είναι δε, όλες άγνωστες σε σας και ενδεχόμενα ανεκμετάλλευτες, ειδικότερα η Αντιγόνεια της Χαλκιδικής  που παραμένει  σε πλήρη αφάνεια και είναι και εγκαταλελειμμένη!!.

Εκτιμούμε ότι η Αντιγόνεια της Χαλκιδικής  (όπως και οι υπόλοιποι αρχαιολογικοί χώροι του Δήμου Νέας Προποντίδος, που θα τους παρουσιάσουμε σύντομα )  είναι μεγάλο κεφάλαιο πολιτισμού  που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί κατάλληλα από τον Δήμο μας  ώστε να βοηθήσει στην ανάπτυξη Του  τόσο τουριστικά όσο και πολιτιστικά.

Θεωρούμε δε,  ότι πρέπει να κάνουμε αυτές τις δημοσιεύσεις έτσι  ώστε  όλοι να γνωρίζουν και κάποιοι επιτέλους να ασχοληθούν ουσιαστικά με αυτούς .  

Επιπλέον πιστεύουμε  ότι οι υπεύθυνοι   επιθυμούν πραγματικά ο  Δήμος μας  να αλλάξει προς το καλλίτερο  δηλαδή να επιτευχθεί  ανάπτυξη, πρόοδος και ευημερία…. γι΄ αυτό και  εμείς θα συνεχίσουμε να τους ενημερώνουμε  ……… και θα υποβάλλουμε και προτάσεις!

Ο "ιστορικός" της Αντιγόνειας.

Νίκαια-Αντιγόνεια Βιθυνίας

Ο ιστορικός Μέμνων ήθελε την πόλη να κτίζεται από μετανάστες από την πόλη Νίκαια της Λοκρίδος, πλησίον των Θερμοπυλών. Πράγματι η τελευταία καταστράφηκε κατά τον Ιερό πόλεμο και οι Φωκείς γείτονες ξερίζωσαν τους Νικαείς από την πόλη τους.

Μαντίνεια-Αντιγόνεια

Η Μαντίνεια ήταν αρχαιότατη πόλη της Αρκαδίας την οποία μνημονεύει και ο Όμηρος ως τερπνή χώρα ("Μαντινέη ερατινέη").

Ονομάσθηκε έτσι κατά τη παράδοση από τον ήρωα Μαντινέα τον γιο του Λυκάονα. Η Μαντίνεια αποτελούσε στην αρχή ένωση πέντε δήμων με πρωτεύουσα την ακρόπολη Πτόλη.

Αντιγόνεια Χαονίας

Η  Αντιγόνεια Χαονίας

Η Αντιγόνεια, ήταν μια φημισμένη πόλη στην αρχαιότητα αφιερωμένη από τον Πύρρο στη σύζυγό του Αντιγόνη, και τα εντυπωσιακά τείχη της, μήκους περίπου 4 χιλιομέτρων, περικλείουν στο εσωτερικό τους, μια έκταση 450 στρεμμάτων. Η πόλη, ήταν οργανωμένη σε οικοδομικά τετράγωνα, σύμφωνα με το Ιπποδάμειο πολεοδομικό σύστημα. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές που έγιναν πριν πολλά χρόνια από το Αλβανό αρχαιολόγο Dhimosten Budina, είχαν αποκαλύψει τουλάχιστον δέκα ιδιωτικές οικίες, πλακόστρωτους δρόμους με αποχετευτικούς αγωγούς και πεζοδρόμια, καθώς και μια στοά η οποία αποτελούσε ένα από τα οικοδομήματα της αγοράς. Ο κεντρικός δρόμος της πόλης, πλάτους περίπου 6 μέτρων, τη διέσχιζε σε μήκος τουλάχιστον ενός χιλιομέτρου, από τη βόρεια ως τη νότια πύλη. 

Αντιγόνεια Μυσίας

Η μοναδική πληροφορία για την πόλη της Αντιγονείας προέρχεται από τον Στέφανο τον Βυζάντιο (Αντιγόνεια... έστι και φρούριον της Κυζικηνής, απέχον της προσεσπέρου θαλάσσης ως σταδίους ν΄). Απείχε δηλαδή 50 στάδια (περίπου 10 χιλιόμετρα) από την θάλασσα (που κοιτάζει στην δυτική Προποντίδα) στην Κυζικηνή, επαρχία της Κυζίκου. Η τοποθεσία της πόλεως δεν είναι γνωστή. O Droysen συσχετίζει το φρούριο αυτό με την κοντινή νήσο Αντιγόνη στα νοτιοανατολικά της Χαλκηδόνος.

Πηγές

• Στεφάνου Βυζαντίου εθνικά.
• Johann Gustav Droysen Ιστορία των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου τόμος Β΄, εκδ. ελεύθερη σκέψις.

Αντιγόνη (νήσος)

Η Αντιγόνη (τούρκικα: Burgazada) είναι ένα από τα Πριγκηπονήσια. Το όνομά της το οφείλει στο Δημήτριο τον Πολιορκητή, ο οποίος έκτισε εκεί ένα κάστρο και έδωσε στο νησί το όνομα του πατέρα του, Αντίγονου του Μονόφθαλμου. Σήμερα ονομάζεται Burgazada, που σημαίνει το νησί του κάστρου.

Βρίσκεται ανάμεσα στην Πρώτη και στη Χάλκη. Έχει ωραίες επαύλεις και περίπου 800 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι πολλαπλασιάζονται το καλοκαίρι. 

Αντιγόνεια (Συρία)

Η Αντιγόνεια ήταν ελληνιστική πόλη στη βόρεια  Συρία. Ιδρύθηκε από τον Αντίγονο Α΄ Μονόφθαλμο  το 307 π.Χ. και διετέλεσε πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του. Σκοπός του ήταν να εποπτεύει τις κινήσεις τόσο του  Σελεύκου Α΄, αλλά και του  Πτολεμαίου Α΄. Για την τοποθεσία της πόλεως έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις. Το πιο πιθανόν ήταν να βρισκόταν σε απόσταση 7 χιλιομέτρων βορειοανατολικά της μεταγενέστερης  Αντιόχειας.

Η νέα πόλη δεν έμεινε για πολύ καιρό πρωτεύουσα του Αντιγόνου. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν περίπου 5.300 πολίτες, Αθηναίοι και Μακεδόνες. Πάντως σε αυτό το λίγο χρονικό διάστημα, μαθαίνουμε από τον  Διόδωρο, ο Δημήτριος συνέτριψε στα ανοικτά της Σαλαμίνας τον πτολεμαϊκό στόλο (306 π.Χ.) και έστειλε τον έμπιστό του Αριστόδημο από τη Μίλητο να αναγγείλει το χαρμόσυνο γεγονός στον Αντίγονο που βρισκόταν στην Αντιγόνεια. Ήδη –σύμφωνα με μαρτυρία του Διοδώρου- αν και η πόλη κτιζόταν ακόμη, ωστόσο το ανάκτορο του βασιλιά είχε ολοκληρωθεί. Στην ίδια χρονιά βρίσκουμε τον Αντίγονο να προετοιμάζει, στη νέα του πρωτεύουσα, τον στρατό του για εισβολή στην πτολεμαϊκή  Αίγυπτο. Το 302 π.Χ., ενώ ετοίμαζε δραματικούς και μουσικούς αγώνες στην Αντιγόνεια, μόλις έμαθε τις κινήσεις των αντιπάλων του (Λυσίμαχος, Πτολεμαίος, Κάσσανδρος και Σέλευκος) στη Μικρά Ασία, ετοίμασε τον στρατό του. Ηττήθηκε στην Ιψό, ένα χρόνο αργότερα.

Μετά τον ηρωικό θάνατο του Αντιγόνου, ο Σέλευκος έκτισε λίγο πιο νότια τη νέα του πρωτεύουσα (Αντιόχεια), στην οποία μετοίκησε τους Αντιγονείς. Για τη σελευκιδική πρωτεύουσα χρησιμοποιήθηκε οικοδομικό υλικό από την Αντιγόνεια. Μέχρι και η Τύχη της Αντιγόνειας έγινε σύμφωνα με τον Ιωάννη Μαλάλα Τύχη της Αντιόχειας. Ο Διόδωρος αναφέρει ότι οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν και στη  Σελεύκεια Πιερίας (ίσως λανθασμένα). Η πόλη συνέχιζε να υπάρχει σαν σκιά του παλαιού της εαυτού ως τον 1ο αιώνα π.Χ., οπότε την αναφέρει ο Δίων Κάσσιος, στην εξιστόρηση των πολέμων του Κράσσου κατά των Πάρθων.

Πηγές

• Johann Gustav Droysen Ιστορία των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
• Οι πόλεις της Σελευκιδικής Συρίας του John D. Grainger.