Τύχη Ευτυχίδου, η Αντιόχεια (Αντιγόνεια) επί του ποταμού Ορόντη, Μουσείο Βατικανού.

Ευτυχίδης (3ος αι. π.Χ.). Σικυώνιος γλύπτης. Ήταν μαθητής του Λύσιππου και ο Πλίνιος τον αναφέρει μεταξύ των καλλιτεχνών της 121ης Ολυμπιάδας (300-296 π.Χ.). Φιλοτέχνησε για την Αντιόχεια, που ιδρύθηκε το 300 π.Χ. στον ποταμό Ορόντη, το κολοσσιαίο χάλκινο άγαλμα της Τύχης (προσωποποίηση της πόλης), το οποίο γνωρίζουμε από τα τοπικά νομίσματα, από ένα αγαλμάτιο της Βουδαπέστης και από ένα αντίγραφο που βρίσκεται στο μουσείο του Βατικανού. 

Η θεά κάθεται σε έναν βράχο και ακουμπά το ένα πόδι στο νεανικό σώμα του ποτάμιου θεού Ορόντη. Στο δεξί χέρι κρατά στάχυα και στο κεφάλι της φέρει πυργωτό στέμμα. Ο σύνθετος και ζωηρός ρυθμός, οι πτυχώσεις και η σύλληψη του θέματος είναι χαρακτηριστικά της ελληνιστικής περιόδου.

Σύμφωνα με το link

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_(%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1)

…………… Μετά τον ηρωικό θάνατο του Αντιγόνου, ο Σέλευκος έκτισε λίγο πιο νότια τη νέα του πρωτεύουσα (Αντιόχεια), στην οποία μετοίκησε τους Αντιγονείς. Για τη σελευκιδική πρωτεύουσα χρησιμοποιήθηκε οικοδομικό υλικό από την Αντιγόνεια. Μέχρι και η Τύχη της Αντιγόνειας έγινε σύμφωνα με τον Ιωάννη Μαλάλα  Τύχη της Αντιόχειας.