Η ΒΑΠΤΙΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΒΑΠΤΙΣΙΣ του Aειμνήστου Ομολογητού Θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου

ΤΗΝ 6η Ιανουαρίου η Εκκλησία εορτάζει μία από τις μέγιστες και λαμπρότατες εορτές της, την εορτή της βαπτίσεως του Χριστού και της φανερώσεως της Αγίας Τριάδος. Κατά το απολυτίκιο της εορτής, « Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις». Όταν, Κύριε, βαπτιζόσουν στον Ιορδάνη, φανερώθηκε η Τριας, ο Πατήρ, ο Υιός και το Αγιον Πνεύμα, και αφού φανερώθηκε, ότι ο Θεός είναι Τριαδικός, φανερώθηκε, ότι πρέπει να προσκυνούμε, να λατρεύουμε, Τριάδα.

Η βάπτισις του Χριστού ήταν ταπείνωση του ενανθρωπήσαντος Θεού για τη σωτηρία ημών των εγωιστών και εξ αιτίας του εγωισμού αμαρτωλών ανθρώπων. Αλλ’ η βάπτισις του Χριστού ήταν και παράδειγμα για τη δική μας βάπτιση. Αν ο αναμάρτητος βαπτίσθηκε για μας τους αμαρτωλούς, πόσο μάλλον πρέπει να βαπτιζώμεθα εμείς οι ίδιοι οι αμαρτωλοί. Γι αυτό ο Κύριος μίλησε για αναγέννηση του ανθρώπου «εξ ύδατος και Πνεύματος» ( Ιωάν. γ´ 5), ο πρόδρομος Ιωάννης κήρυξε για βάπτισμα από τον Κυριο «εν Πνεύματι Αγίω» (Μαρκ. α´ 8, Ιωάν. α´ 33), «εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Ματθ. γ´ 11, Λουκ. γ´ 16), και ο ίδιος ο Κυριος μίλησε για βάπτισμα «εν Πνεύματι Αγίω» (Πραξ. α´ 5, ια´ 16).

Προτού δε αναληφθεί στον ουρανό ο Κύριος, έδωσε στους Αποστόλους αυτή την εντολή: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ. κη´ 19 – 20). Πηγαίνετε και κάνετε μαθητές (χριστιανούς) όλα τα έθνη με το να τους βαπτίζετε στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, με το να τους διδάσκετε να τηρούν όλα όσα σας είπα. Με τους άλλους λόγους του περί αναγεννήσεως του ανθρώπου «εξ ύδατος και Πνεύματος» και περί βαπτίσεως «εν Πνεύματι Αγίω», κυρίως δε με την ειρημένη εντολή προ της αναλήψεώς Του ο Κυριος συνέστησε, ίδρυσε, το χριστιανικό βάπτισμα, βασικό μυστήριο της Εκκλησίας, με το οποίο ο άνθρωπος γίνεται μαθητής, χριστιανός, και μέλος της Εκκλησίας.

Κατά την εντολή του Κυρίου εμείς είμεθα βαπτισμένοι «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Αλλ’ έχουμε συνειδητοποιήσει τι σημαίνει αυτός ο λόγος του Κυρίου, με τον οποίο ο λειτουργός του Υψίστου μας βάπτισε και γίναμε χριστιανοί και μέλη της Εκκλησίας;

Πρώτον είναι άξιο παρατηρήσεως, ότι ο Χριστός δεν είπεν «εις τα ονόματα», κατά πληθυντικό, αλλ είπεν «εις το όνομα», κατά ενικό, καίτοι εδώ δεν πρόκειται περί ενός προσώπου, αλλά περί τριών προσώπων, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Άλλωστε κατά την Αγία Γραφή ουδέποτε γίνεται κάτι σε «ονόματα», κατά πληθυντικό, αλλά πάντοτε σε «όνομα», κατά ενικό, στο όνομα του Θεού η του Χριστού, του ενανθρωπήσαντος Θεού. Στην εντολή περί του βαπτίσματος ο ενικός «το όνομα» σημαίνει, ότι τα τρία πρόσωπα, ο Πατήρ, ο Υιός και το Αγιον Πνεύμα, είνε μία φύσις, μία ουσία, μία θεότης, ένας Θεός. Αν μας ερωτήσει κανείς, ποιο είναι το όνομα του Θεού μας, και θέλωμε να δώσωμε ακριβή και πλήρη απάντηση, πρέπει να ειπούμε, ότι το όνομα του Θεού μας είναι Πατήρ, Υιός και Αγιον Πνεύμα, τριπλό όνομα. Επίσης, αν μας ερωτήσει, ποιός είναι ο Θεός μας, πρέπει ν απαντήσωμε: Ο Θεός μας είναι ο Πατήρ, ο Υιός και το Αγιον Πνεύμα. Τρία πρόσωπα, ένας Θεός, αλήθεια φυσικώς αδιανόητη και ανεπινόητη, φανερωμένη δε από τον ίδιο το Θεό. Που είναι οι λεγόμενοι Μάρτυρες του Ιεχωβά και άλλοι αιρετικοί, οι οποίοι δεν παραδέχονται την Αγία Τριάδα; Αντιτριαδίτες είνε και οι αλλόθρησκοι Ιουδαίοι, διότι και αυτοί απορρίπτουν τον Υιό και το Αγιο Πνεύμα ως πρόσωπα της Θεότητος. Και όμως ο Πατριάρχης μας δήλωσε, ότι εμείς οι Χριστιανοί και οι Ιουδαίοι έχουμε τον ίδιο Θεό!

Αφού δε τα τρία πρόσωπα είναι ένα «όνομα», τουτέστι μία φύσις, μία ουσία, μία θεότης, ένας Θεός, τα τρία πρόσωπα είναι ίσα μεταξύ των, κανένα δεν είναι ανώτερο η κατώτερο του άλλου. Κάθε πρόσωπο έχει ολόκληρη τη θεία ουσία, είναι ολόκληρος Θεός. Η διαφορά μεταξύ των τριών προσώπων έγκειται σε τούτο μόνο, ότι ο Πατήρ είναι αγέννητος, ο Υιός γεννάται προαιωνίως από τον Πατέρα, και το Αγιον Πνεύμα εκπορεύεται προαιωνίως από τον Πατέρα. Οτι δε το Αγιον Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα, τούτο δίδαξε ο Χριστός ( Ιωάν. ιε´ 26) και διατύπωσαν ως δόγμα πίστεως οι άγιοι πατέρες της Α´ Οικουμενικής Συνόδου προς καταισχύνη του πάπα, ο οποίος εισήγαγε την καινοτομία, αίρεση, ότι το Αγιον Πνεύμα εκπορεύεται και από τον Υιόν.
Το «βαπτίζομαι» με την έννοια του μυστηρίου της Εκκλησίας σημαίνει βυθίζομαι εντός του αγιασμένου ύδατος, λούομαι, καθαρίζομαι από την αμαρτία, αναγεννώμαι, γίνομαι χριστιανός και έτσι καθίσταμαι μέλος της μεγάλης οικογενείας του Θεού, της Εκκλησίας. Ο πάπας καινοτόμησε σε πολλά άλλα, καινοτόμησε και στον τρόπο του βαπτίσματος. Ενώ το «βαπτίζω» σημαίνει βυθίζω, αυτός δεν βυθίζει εντός του ύδατος, αλλά ραντίζει με το ύδωρ.

Το «βαπτίζομαι εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» σημαίνει, ότι δια της πίστεως παραδίδομαι στον Τριαδικό Θεό. Δεν ανήκω πλέον σε κανένα άλλον, αλλά στον Τριαδικό Θεό. Κύριος μου, αυθέντης μου, είναι ο Πατήρ, ο Υιός και το Αγιον Πνεύμα. Και οφείλω ν’ αγωνίζομαι για να κάνω όχι το δικό μου θέλημα, όχι το θέλημα του κόσμου, όχι το θέλημα του Σατανά, αλλά το θέλημα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Οι Τρεις ένα θέλημα έχουν, άγιο, και προς το συμφέρον μας.

Η Εκκλησία βαπτίζει και τα νήπια, στα οποία βεβαίως δεν υπάρχει η πίστις ως προϋπόθεσις του βαπτίσματος. Αλλ ο Χριστός είπεν, « Αφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με, και μη κωλύετε αυτά· των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών… Και εναγκαλισάμενος αυτά κατηυλόγει τιθείς τας χείρας επ’ αυτά» (Μαρκ. ι´14-16). Οι ανάδοχοι, οι γονείς και οι κληρικοί έχουν το καθήκον να κατηχήσουν τα παιδιά, όταν μεγαλώσουν, και να τα οδηγήσουν στην πίστη.

Στο Εφεσ. δ´ 5 ο Απόστολος διακηρύττει· «Εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα». Και κάθε πιστός απαγγέλλων το Συμβολο της Πιστεως αναφωνεί· « Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών». Ποιο είναι το «εν βάπτισμα», το σωστό και σωτήριο, το οποίο διακηρύσσει ο Απόστολος και ομολογεί ο πιστός; Είναι το βάπτισμα, το οποίο τελείται εκεί, όπου υπάρχει η «μία πίστις», η ορθή πίστις, τελείται δηλαδή στην Εκκλησία, στην Ορθοδοξία. Το βάπτισμα των αιρετικών είναι άκυρο, δεν είναι μυστήριο. Οι αιρετικοί δεν έχουν μυστήρια. Και είναι αίρεσις το ότι ο Πατριάρχης μας αναγνώρισε το βάπτισμα αιρετικών ως έγκυρο. Υπάρχουν βεβαίως περιπτώσεις, κατά τις οποίες η Εκκλησία δέχθηκε στους κόλπους της επιστρέφοντες αιρετικούς χρίοντας αυτούς με μύρο, χωρίς δηλαδή να τους βαπτίση. Αλλά τούτο δεν σημαίνει, ότι η Εκκλησία αναγνώρισε το βάπτισμα των αιρετικών ως έγκυρο· τούτο σημαίνει, ότι το άκυρο βάπτισμα των αιρετικών την ώρα της επιστροφής και χρίσεως αυτών με το μύρο η βούλησι της Εκκλησίας κατέστησεν έγκυρο.

Αγαπητοί αναγνώστες! Για να είμεθα συνειδητοί χριστιανοί και ζωντανά μέλη της Εκκλησίας, πρέπει να εξετάζωμε και να συνειδητοποιούμε και συχνά να σκεπτώμεθα τη σημασία του βαπτίσματός μας στο όνομα του Τριαδικού Θεού. Προπάντων να σκεπτώμεθα, ότι κατά την ώρα του βαπτίσματος παραδοθήκαμε στον Πατέρα, στον Υιό και στο Αγιο Πνεύμα, δεν ανήκουμε πλέον σε κανένα άλλον, αλλά σ αυτούς τους Τρεις, και οφείλουμε ν αγωνιζώμεθα, για να εκτελούμε το άγιο θέλημά τους και να κατακτήσωμε τη σωτηρία και τη δόξα στην απέραντη αιωνιότητα.