Πρόγραμμα ανακύκλωσης του Δήμου Ν. Προποντίδας ,Δελτίο Τύπου.

Ενημερώνουμε τους δημότες και κατοίκους του Δήμου Ν. Προποντίδας ότι λειτουργεί στο Δήμο μας πρόγραμμα ανακύκλωσης πάσης φύσεως ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών.  Η συλλογή των συσκευών αυτών γίνεται σε κοντέινερ του Δήμου, τα οποία βρίσκονται:  α)  στα Ν. Μουδανιά, μπροστά στο αμαξοστάσιο του Δήμου, στην βορειοδυτική είσοδο της πόλης,  β) στον Αγ. Παύλο, στο αμαξοστάσιο του Δήμου.  Η πρόσβαση στο κοντέινερ είναι εφκτή μόνον κατά τις ώρες 7:00 έως 14:00. Οι πολίτες μπορούν να εναποθέτουν στα κοντέινερ τις προς ανακύκλωση συσκευές και χωρίς την παρουσία δημοτικών υπαλλήλων.  Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε στα τηλέφωνα:  Γραφείο κίνησης Ν. Μουδανιών: 2373024132

Γραφείο κίνησης Αγ. Παύλου: 2399049049.  

Ο Δήμαρχος Ν. Προποντίδας             Οι Αντιδήμαρχοι του Δήμου Ν. Προποντίδας

Μουσικό Ταξίδι με την Τετράφωνη Δημοτική Χορωδία της Ν. Καλλικράτειας την Κυριακή 10/11/2013 στις 18:30 μμ στο Κλειστό Θέατρο Ν.Μουδανιών

28η Οκτωβρίου 1940

Σοφία Βέμπο η φωνή της Ελλάδος.

Η Σοφία Βέμπο γεννήθηκε στην Καλλίπολη της  Ανατολικής Θράκης το 1910. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έφη Μπέμπο, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή βρέθηκε στην Τσαριτσάνη, όπου ο πατέρας της δούλευε ως καπνεργάτης, και κατόπιν στο Βόλο.  Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία σε ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του ’30. Το χειμώνα του 1933 προσελήφθη από το θεατρικό επιχειρηματία Φώτη Σαμαρτζή στο θέατρο “Κεντρικόν” προκειμένου να συμμετάσχει στην επιθεώρηση “Παπαγάλος 1933″. Άρχισε να ηχογραφεί στη δισκογραφική εταιρεία “Κολούμπια” ερωτικά τραγούδια της εποχής και γρήγορα καταξιώθηκε λόγω της ιδιαίτερης μπάσας φωνής της. Συμμετέχει επίσης σε ελληνικές ταινίες όπως η “Προσφυγοπούλα” το 1938.  Η έκρηξη στην καριέρα της ήρθε με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940. Με την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, όλα τα μουσικά θέατρα της Αθήνας και αργότερα πολλά απ’ τα θέατρα και της πρόζας ανεβάζουν πολεμικές επιθεωρήσεις. Το ελληνικό θέατρο επιστρατεύτηκε στην υπηρεσία της μαχόμενης πατρίδας. Οι πρώτες παρωδίες ξεκινάνε από τις σκηνές των θεάτρων, τραγουδημένες από τα πρώτα ονόματα καλλιτεχνών εκείνης της εποχής. Στον αγώνα μπαίνουν και θίασοι πρόζας, όπως της μεγάλης Μαρίκας Κοτοπούλη και του Κώστα Μουσούρη, ανεβάζοντας πολεμικές σάτιρες. Τότε όλες οι επιθεωρήσεις προσαρμόζουν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επανεγράφονται με πατριωτικούς στίχους. Η Βέμπο τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια και η φωνή της γίνεται η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο.  Στο θέατρο «Μοντιάλ», που παίζει την «Πολεμική Επιθεώρηση», η Σοφία Βέμπο τραγουδά τις πολεμικές παρωδίες «Στον πόλεμο βγαίν’ ο Ιταλός» και «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του». Η φωνή της γεμάτη παλμό και ειρωνεία συγκλονίζει το πανελλήνιο και ξευτελίζει τον «φοβερό» Μουσολίνι. Ο τρανός Douche της φασιστικής Ιταλίας, με τα οκτώ εκατομμύρια λόγχες, γίνεται με το τραγούδι της Βέμπο ένα γελοίο ανδρείκελο στα μάτια των Ελλήνων. Κι εδώ έγκειται η προσφορά της στον ελληνοϊταλικό πόλεμο.  Η σάτυρα λοιπόν στάθηκε το πρώτο μεγάλο όπλο του Έλληνα κατά της φασιστικής Ιταλίας. Τα τραγούδια γραμμοφωνούνται αμέσως και φτάνουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Στέλνονται σ’ όλες τις στρατιωτικές μονάδες και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί τα μεταδίδουν συνεχώς. Οι Έλληνες φαντάροι μάχονται τραγουδώντας. Την ίδια εποχή σε μία συμβολική πράξη προσφέρει στο Ελληνικό Ναυτικό 2000 χρυσές λίρες.  Αργότερα, η γερμανική κατοχή απαγορεύει στη Βέμπο, εξ’ αιτίας της καλλιτεχνικής πατριωτικής της δραστηριότητας, να τραγουδάει. Κι έτσι καταφεύγει στη Μέση Ανατολή, για να συνεχίσει εκεί την καριέρα και τη δράση της. Με το τέλος του πολέμου, η Βέμπο, ξαναγυρίζει στην Αθήνα και τραγουδώντας ασταμάτητα χαρίζει αξέχαστες στιγμές στο ελληνικό τραγούδι.  Ήταν κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια και ηθοποιός της οποίας η καλλιτεχνική πορεία εκτείνεται από το Μεσοπόλεμο έως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και τη δεκαετία του ’50. Χαρακτηρίστηκε “Τραγουδίστρια της Νίκης” εξ αιτίας των εθνικών τραγουδιών που ερμήνευσε κατά τη διάρκεια του Ελληνο-ιταλικού πολέμου του 1940. 

Το 1949 απόκτησε δική της θεατρική στέγη στο Μεταξουργείο ,το “Θέατρον Βέμπο“. Μετά από μακροχρόνιο δεσμό με το Μίμη Τραϊφόρο παντρεύτηκαν τελικά το 1957, ένας δεσμός πολυκύμαντος που διήρκεσε μέχρι το θάνατό της και υπήρξε καταλυτικός για την μεγάλη ερμηνεύτρια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 αραιώνει τις θεατρικές εμφανίσεις της, τις οποίες σταματά οριστικά στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Τελικά πεθαίνει στις 11 Μαρτίου του 1978 και η κηδεία της μετατρέπεται σε ένα πάνδημο συλλαλητήριο. Η “Τραγουδίστρια της Νίκης” αποθεώνεται εκείνη τη μέρα από τον ελληνικό λαό που τη θεωρούσε ηρωίδα του. Από την πατρίδα τιμήθηκε  με πλήθος παράσημα και διακρίσεις για την συμβολή της.

ΤΙ ΕΙΠΕ

«Τα πολεμικά μου τραγούδια δεν είναι κοινά, καθημερινά τραγούδια. Είναι κραυγές λευτεριάς, σπίθες υπερηφάνειας. Δεν τραγουδάω εγώ σ’ αυτά, τραγουδάει η ψυχή της Πατρίδας, η ψυχή της ράτσας, η ψυχή του αδούλωτου λαού μας. Είναι τραγούδια που η δόξα τούς έχει βάλει μουσική σε στίχους, που τους έχει γράψει η λεβεντιά η Ελληνική. Με τα τραγούδια μου αυτά, θαρρώ πως αφήνω στις καινούργιες γενιές μια κληρονομιά Ελληνικού θάρρους, Ελληνικής λεβεντιάς και Ελληνικής …αποκοτιάς» -1974

«Μα σ’ εκείνο τον πόλεμο όλοι έδωσαν τη ζωή τους. Τα πόδια τους, τα μάτια τους, τα χέρια τους, την υγειά τους. Εγώ τι έδωσα; Τη φωνή μου, που καλή ή κακή, την έχω ακόμα ακέραιη και ζωντανή. Δεν μου χρωστάει λοιπόν τίποτα ούτε το ελαφρό τραγούδι, ούτε η Ελλάδα. Εγώ τους χρωστάω τα πάντα, γιατί αυτά με κάνανε Βέμπο».

Παιδιά της Ελλάδος παιδιά...

Άγιος Δημήτριος

Ο Άγιος Δημήτριος, που γεννήθηκε περί το 280-284 μ.Χ. και πέθανε το 303 ή το 305 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη, αποτελεί έναν από τους Μεγαλομάρτυρες της Χριστιανοσύνης. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε Χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303, διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

Σύμφωνα με την παράδοση, μέσα στη φυλακή ευλόγησε τον μαθητή του Νέστορα «κατασφραγίσας το μέτωπο αυτού δια του σταυρού», να νικήσει τον ειδωλολάτρη παλαιστή Λυαίο «μεγέθει σώματος και ρώμη τους κατ΄ αυτόν υπεβάλλων». Η νίκη του Νέστορα εξόργισε τον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό που παρευρίσκετο στο στάδιο και έτσι ο μεν Νέστορας αποκεφαλίστηκε, ο δε Δημήτριος δολοφονήθηκε με λογχισμό στα πλευρά («λόγχη τρωθείς την πλευράν»). Στη συνέχεια οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί παρέλαβαν το μαρτυρικό λείψανο και το έθαψαν και πάνω στο τάφο το 412 ο έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος «την τε δόξαν λαμπρός, την τε προς τον Χριστόν πίστιν μάλα θερμός», έκτισε ναό «μέσον του σταδίου και του δημοσίου λουτρού κάλλιστα διηρημένου».  Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου τάφηκε στον τόπο του μαρτυρίου, ενώ ο τάφος μεταβλήθηκε σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.

Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο, σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου, να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Είναι πολιούχος της Θεσσαλονίκης, όπου βρίσκεται ο ομώνυμος ναός πάνω από τον τάφο του. Εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου. Στο Μηνιαίον της 26ης Οκτωβρίου αναγράφεται η μνήμη του μετά μικρής βιογραφίας και ιδίας ακολουθίας που περιέχει δύο κανόνες των οποίων ποιητές φέρονται ο Θεοφάνης ο Γραπτός και ο Πατριάρχης Φιλόθεος της Κωνσταντινούπολης.

wikipedia

"Κρήτη και Πόντος σμίξανε" σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο

"Κρήτη και Πόντος σμίξανε" σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο! Το e-Pontos.gr ήταν εκεί και σας παρουσιάζει φωτογραφικό και οπτικό υλικό!

Δεξιοτέχνες χορευτές και μουσικοί από την Κρήτη δημιούργησαν επί σκηνής με μουσικούς και χορευτές από τον Πόντο, «παντρεύοντας» με τρόπο πρωτόγνωρο την πλούσια και διαχρονική Ποντιακή και Κρητική παράδοση. Λυράρηδες, λαουτιέρηδες και το νταούλι σαγήνευσαν την ψυχή, με νοήματα βαθιά και στοχασμούς, όλες τις ομορφιές του παρελθόντος. Τραγούδησαν τη λεβεντιά, τη χαρά και τη λύπη, τους καημούς της ξενιτιάς, την πίστη στην πατρίδα, τον έρωτα της ζωής και την πανέμορφη φύση.

Μπορείτε να δείτε φωτογραφικό υλικό καθώς και βίντεο από τη μεγάλη αυτή βραδιά, κάνοντας κλικ εδώ...


Το e-Pontos.gr ήταν για μία ακόμα μεγάλη εκδήλωση, χορηγός επικοινωνίας!

Ο Άγιος Αντίγονος

Ο  Άγιος  Αντίγονος.

Άγνωστος στα Συναξάρια και τα Μηναία, μνημονεύεται στον  Παρισινό Κώδικα 1578 χωρίς βιογραφικά του στοιχεία. Μαρτύρησε στην  πυρά. Η μνήμη του εορτάζεται σήμερα.

Ασύρματο δίκτυο στην Ν. Γωνιά

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΦΑΡΟΥ

Υπάρχω - Στέλιος Καζαντζίδης

ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ-ΒΑΝΔΗ (ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ)

Σαν σήμερα έφυγε ο μεγάλος Στέλιος Καζαντζίδης..14/09/2001

Ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν ο γνήσιος εκφραστής του λαϊκού τραγουδιού, του απλού κόσμου, της εργατιάς και του ξενιτεμένου Έλληνα. Ήταν κάτι παραπάνω από ένας καταξιωμένος λαϊκός καλλιτέχνης. Είχε μπει βαθιά στις καρδιές και στο νου των απλών ανθρώπων, κάθε ηλικίας και τάξης, σε τέτοιο βαθμό ώστε να τον θεωρούν ένα κομμάτι από την ίδια τους τη ζωή, όπως άλλωστε αποδεικνύεται καθημερινά από την απέραντη αγάπη, τον θαυμασμό και τον σεβασμό που του έδειχναν.

Γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία 29 Αυγούστου του 1931. Ο πατέρας του Χαράλαμπος ήταν οικοδόμος, ενώ η μητέρα του Γεσθημανή, ήταν πρόσφυγας και εργαζόταν σε υφαντουργία. Όταν ο Στέλιος ήταν μόλις 12 ετών, χάνει τον πατέρα του και έτσι αναγκάζεται να δουλέψει για να συντηρήσει την μητέρα του και τον μικρότερο αδελφό του Στάθη. 0 Στέλιος Καζαντζίδης, , είναι ο ζωντανός θρύλος του ελληνικού τραγουδιού, από το 1950. Σαρανταεπτά ολόκληρα χρόνια είναι η φωνή του λαού. Μία φωνή καθαρή, δυνατή που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής, απλώνεται παντού και αγκαλιάζει τις χαρές, τις λύπες και τις αγωνίες του κόσμου. Ήταν η φωνή της παρηγοριάς και της ελπίδας. Η παρουσία από τα 18 του χρόνια, του Στέλιου Καζαντζίδη, στον χώρο του γνήσιου λαϊκού τραγουδιού, συνδέθηκε άμεσα με τα γεγονότα και τα προβλήματα ενός λαού που αγωνιζόταν να στηριχθεί στα πόδια του μετά από σκληρούς αγώνες. Η αρχή έγινε το 1950. Πρώτη επαγγελματική εμφάνιση για τον Στέλιο Καζαντζίδη στη Κηφισιά. Πρώτος δίσκος το 1952 με το τραγούδι του Καλδάρα "Για μπάνιο πάω" και πρώτη απογοήτευση. 0 δίσκος δεν πούλησε. Δεύτερο τραγούδι "οι Βαλίτσες" του Γιάννη Παπαϊωάννου, έγινε μεγάλη επιτυχία. Από εκεί και πέρα σερί επιτυχιών και συνεχής άνοδος με εμφανίσεις στα γνωστά πλέον λαϊκά κέντρα, "θείος", "Μπερτζελέτος", "Ροσινιόλ" κ.α. Γνωρίζεται και αρραβωνιάζεται με την Καίτη Γκρέυ με την οποία συνεργάζεται και επαγγελματικά ως το καλοκαίρι του 1957. Σουξέ της εποχής "Απόψε φίλα με" του Χιώτη, ένα ντουέτο του Στέλιου Καζαντζίδη με την Καίτη Γκρέυ. Λίγο μετά χώρισαν.

Η επόμενη 8ετία (1957-1965) είναι ίσως η πιο γόνιμη και δημιουργική περίοδος για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Γνώρισε την Μαρινέλλα (17 ετών τότε) στη Θεσσαλονίκη και έσμιξαν μαζί στη ζωή και στο τραγούδι. Συνεργάστηκαν και έκαναν μεγάλες επιτυχίες με κορυφαίους συνθέτες (Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Χιώτης, Καλδάρας, Παπαγιαννοπούλου, Βίρβος, θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Λεοντής, Ξαρχάκος, Λοϊζος, Μαρκόπουλος κ.α.) και εμφανίστηκαν στα μεγαλύτερα λαϊκά κέντρα. 0 Στέλιος Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα παντρεύτηκαν τον Μάη του 1966. Αργότερα έρχεται ο χωρισμός, όμως η εκτίμηση ανάμεσα στους δυο παρέμεινε μέχρι τέλους... Τρίτος γάμος με τη Βάσω, με την οποία έζησε στη Νίκαια μέχρι που πέθανε. To 1965 ο Στέλιος Καζαντζίδης ενώ ήταν στο απόγειο της καριέρας του και σε πολύ νεαρή ηλικία εγκατέλειψε τα νυχτερινά κέντρα. Την απόφαση του αυτή σεβάστηκε μέχρι την τελευταία στιγμή και την θεώρησε στάση ζωής. Από τότε η μόνη επικοινωνία που είχε με το κοινό ήταν με τους δίσκους του. Για κάποιο διάστημα και αυτή η επικοινωνία καταργείται. Δεν κυκλοφόρησε δίσκο για δώδεκα χρόνια. To 1987 ο Στέλιος Καζαντζίδης ξανατραγούδησε. Άρχισε να ηχογραφεί δίσκους. Το "Υπάρχω" αφήνει εποχή. Από τότε τραγουδούσε μόνο στο studio.

aetoshal

Γιορτή τρύγου στη Μαραθούσα Χαλκιδικής